و براى من در ميان امّتهاى آينده، نام نيكى قرار ده. (84)

و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان. (85)

و پدرم [عمويم‌] را بيامرز، كه او از گمراهان بود. (86)

و در آن روز كه مردم برانگيخته مى‌شوند، مرا شرمنده و رسوا مكن. (87)

در آن روز كه مال و فرزندان سودى نمى‌بخشد، (88)

مگر كسى كه با قلب سليم به پيشگاه خدا آيد.» (89)

در آن روز، بهشت براى پرهيزگاران نزديك مى‌شود، (90)

و دوزخ براى گمراهان آشكار مى‌گردد، (91)

و به آنان گفته مى‌شود: «كجا هستند معبودانى كه آنها را پرستش مى‌كرديد، (92)

معبودهايى غير از خدا؟! آيا آنها شما را يارى مى‌كنند، يا كسى به يارى آنها مى‌آيد؟!» (93)

پس همه آن معبودان با عابدانِ گمراه به دوزخ افكنده مى‌شوند؛ (94)

و همچنين همگى لشكريان ابليس. (95)

آنها در آن جا در حالى كه به مخاصمه برخاسته‌اند مى‌گويند: (96)

«به خدا سوگند كه ما در گمراهى آشكارى بوديم، (97)

چون شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌شمرديم! (98)

وكسى جز مجرمان ما راگمراه‌نكرد. (99)

افسوس‌كه‌امروز) شفاعت‌كنندگانى براى ما وجود ندارد، (100)

و نه دوست گرم و پر محبّتى. (101)

اى كاش بار ديگر باز مى‌گشتيم تا از مؤمنان باشيم!» (102)

به يقين در اين ماجرا، نشانه و عبرتى است؛ ولى بيشتر آنان مؤمن نبودند. (103)

و پروردگار تو توانا و مهربان است. (104)

قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند، (105)

هنگامى كه برادرشان نوح به آنان گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‌كنيد؟! (106)

به يقين من براى شما پيامبرى امين هستم. (107)

تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نماييد. (108)

من براى اين دعوت، هيچ پاداشى از شما نمى‌طلبم؛ پاداش من تنها بر پروردگار جهانيان است. (109)

پس، تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نماييد.» (110)

گفتند: «آيا ما به تو ايمان بياوريم در حالى كه افراد پست و بى‌ارزش از تو پيروى كرده‌اند؟!» (111)