و كسانى كه معبود ديگرى را با خداوند نمىخوانند؛ و انسانى را كه خداوند خونش
را حرام شمرده، جز بحق نمىكشند؛ و زنا نمى كنند؛ و هر كس چنين كند، مجازات سختى
خواهد ديد! (68)
عذاب او در روز قيامت مضاعف مىگردد، و هميشه با خوارى در آن خواهد ماند. (69)
مگر كسانى كه توبه كنند و ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند، كه خداوند سيئات
آنان را به حسنات مبدّل مىكند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است. (70)
و كسى كه توبه كند و عمل صالح انجام دهد، به سوى خدا بازگشت مىكند و پاداش خود
را از او مىگيرد). (71)
و كسانى كه شهادت به باطل نمىدهند و در مجالس باطل شركت نمىكنند)؛ و هنگامى
كه با لغو و بيهودگى برخورد كنند، بزرگوارانه از آن مىگذرند. (72)
و كسانى كه هر گاه آيات پروردگارشان به آنان گوشزد شود، كر و كور روى آن
نمىافتند. (73)
و كسانى كه مىگويند: «پروردگارا! همسران و فرزندانمان را مايه روشنى چشم ما
قرار ده، و ما را پيشوايى براى پرهيزگاران گردان.» (74)
آرى، آنها هستند كه در برابر شكيباييشان درجات عالى بهشت به آنان پاداش داده
مىشود؛ و در آن، با تحيّت و سلام رو به رو مىشوند. (75)
در حالى كه جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محل اقامت نيكويى! (76)
بگو: «پروردگارم براى شما ارزشى قائل نيست اگر دعاى شما نباشد؛ شما آيات خدا و
پيامبران را تكذيب كرديد، و اين عمل دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد
شد.» (77)