و كسانى كه معبود ديگرى را با خداوند نمى‌خوانند؛ و انسانى را كه خداوند خونش را حرام شمرده، جز بحق نمى‌كشند؛ و زنا نمى كنند؛ و هر كس چنين كند، مجازات سختى خواهد ديد! (68)

عذاب او در روز قيامت مضاعف مى‌گردد، و هميشه با خوارى در آن خواهد ماند. (69)

مگر كسانى كه توبه كنند و ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند، كه خداوند سيئات آنان را به حسنات مبدّل مى‌كند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است. (70)

و كسى كه توبه كند و عمل صالح انجام دهد، به سوى خدا بازگشت مى‌كند و پاداش خود را از او مى‌گيرد). (71)

و كسانى كه شهادت به باطل نمى‌دهند و در مجالس باطل شركت نمى‌كنند)؛ و هنگامى كه با لغو و بيهودگى برخورد كنند، بزرگوارانه از آن مى‌گذرند. (72)

و كسانى كه هر گاه آيات پروردگارشان به آنان گوشزد شود، كر و كور روى آن نمى‌افتند. (73)

و كسانى كه مى‌گويند: «پروردگارا! همسران و فرزندانمان را مايه روشنى چشم ما قرار ده، و ما را پيشوايى براى پرهيزگاران گردان.» (74)

آرى، آنها هستند كه در برابر شكيباييشان درجات عالى بهشت به آنان پاداش داده مى‌شود؛ و در آن، با تحيّت و سلام رو به رو مى‌شوند. (75)

در حالى كه جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محل اقامت نيكويى! (76)

بگو: «پروردگارم براى شما ارزشى قائل نيست اگر دعاى شما نباشد؛ شما آيات خدا و پيامبران را تكذيب كرديد، و اين عمل دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد شد.» (77)