آنان هيچ مَثَلى براى تو نمى‌آورند مگر اين‌كه ما حق و بهترين تفسير را براى تو مى‌آوريم، و پاسخى قاطع كه در برابر آن ناتوان شوند). (33)

تو را متهم به گمراهى مى‌كنند، ولى، آنان كه برصورتهايشان به سوى جهنم محشور مى‌شوند، بدترين محل را دارند و گمراه‌ترين افرادند. (34)

و ما به موسى كتاب آسمانى داديم؛ و برادرش هارون را ياورِ او قرار داديم؛ (35)

و گفتيم: «به سوى اين قوم كه آيات ما را تكذيب كردند برويد!» امّا آن مردم به مخالفت برخاستند و ما آنان را به طور كامل هلاك كرديم. (36)

و قوم نوح را هنگامى كه پيامبران را تكذيب كردند غرق نموديم، و آنان را نشانه و عبرتى براى مردم قرار داديم؛ و براى ستمكاران عذاب دردناكى فراهم ساخته‌ايم! (37)

همچنين قوم عادو ثمود و اصحاب رسّ [گروهى كه درختان صنوبر را مى‌پرستيدند] و اقوام بسيارى را كه در اين ميان بودند، هلاك كرديم (38)

و براى هر يك از آنها مَثَلها زديم؛ و چون سودى نداد، همگى را نابود كرديم. (39)

مشركان مكّه از كنار شهرى كه باران شرّ بر آن باريده بود [ديار قوم لوط كه خداوند آن را سنگباران كرده بود] گذشتند؛ آيا آن را نمى‌ديدند؟! آرى، مى‌ديدند ولى به رستاخيز ايمان نداشتند. (40)

و هنگامى كه تو را مى‌بينند، كارى جز مسخره كردن تو ندارند و مى‌گويند: آيا اين همان كسى است كه خدا او را به پيامبرى برانگيخته است؟! (41)

اگر ما بر پرستش معبودهايمان استقامت نمى‌كرديم، بيم آن مى‌رفت كه ما را گمراه سازد! امّا هنگامى كه عذاب الهى را ببينند، بزودى مى‌فهمند چه كسى گمراه‌تر بوده است! (42)

آيا ديدى كسى را كه هواى نفسش را معبود خود برگزيده است؟! آيا تو مى‌توانى به دفاع از او برخيزى و او را هدايت كنى)؟! (43)