هنگامى كه اين آتش آنان را از مكانى دور ببيند، صداى خشم آلودش را كه با نفس زدن شديد همراه است مى‌شنوند. (12)

و هنگامى كه در جاى محدود و تنگى از آن افكنده شوند در حالى كه در غل و زنجيرند، در آنجا فرياد واويلاى آنان بلند مى‌شود! (13)

به آنان گفته مى‌شود: امروز يك بار واويلا كم است، بلكه بسيار واويلا بگوييد! (14)

اى پيامبر! بگو: «آيا اين بهتر است يا بهشت جاويدانى كه به پرهيزگاران وعده داده شده؟! بهشتى كه پاداش اعمال آنها، و سرانجامشان است.» (15)

هر چه بخواهند در آن جا برايشان فراهم است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ اين وعده‌اى است مسلّم كه پروردگارت بر عهده گرفته است. (16)

به خاطر بياور روزى را كه همه آنان و آنچه را كه غير از خدا مى‌پرستند جمع مى‌كند، آنگاه به آنها مى‌گويد: «آيا شما اين بندگان مرا گمراه كرديديا خودشان راه را گم كردند؟!» (17)

در پاسخ مى‌گويند: «منزّهى تو! براى ما سزاوار نبود كه‌غير از تو اوليايى برگزينيم، ولى آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودى تا اين‌كه به جاى شكر نعمت ياد تو را فراموش كردند و همگى تباه و هلاك شدند». (18)

خداوند به آنان مى‌گويد: ببينيد معبودهايتان، شما را در آنچه مى‌گوييد تكذيب كردند؛ اكنون نمى‌توانيد عذاب الهى را برطرف سازيد، يا از كسى يارى بطلبيد. و هر كس از شما ستم كند، عذاب شديدى به او مى‌چشانيم! (19)

ما هيچ يك از پيامبران را پيش از تو نفرستاديم مگر اين‌كه آنها نيز غذا مى‌خوردند و در بازارها براى تهيه نيازشان راه مى‌رفتند؛ و بعضى از شما را وسيله امتحان بعضى ديگر قرار داديم، آيا صبر و شكيبايى مى‌كنيد و از عهده امتحان بر مى‌آييد)؟! و پروردگار تو همواره بصير و بينا بوده است. (20)