مردانى كه هيچ تجارت و داد و ستدى آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و
اداى زكات غافل نمىكند؛ آنها از روزى مىترسند كه در آن، دلها و چشمها دگرگون
مىشود. (37)
آنها چنين مىكنند تا خداوند آنان را به بهترين اعمالى كه انجام دادهاند
پاداش دهد، و از فضل خود بر پاداش آنها بيفزايد؛ و خداوند به هركس بخواهد بىحساب
روزى مىدهد و از مواهب بىانتهاى خويش بهرهمند مىسازد). (38)
كسانى كه كافر شدند، اعمالشان همچون سرابى استدر يك كوير كه انسان تشنه از
دور آن را آب مىپندارد؛ امّا هنگامى كه به سراغ آن مىآيد چيزى نمىيابد، و خدا
را نزد آن مىيابد كه حساب او را بطور كامل مىدهد؛ و خداوند سريعالحساب است.
(39)
يا همچون ظلماتى در يك درياى عميق و پهناور كه موجى آن را پوشانده، و بر فراز
آن موجديگرى، و بر فراز آن ابرى تاريك است؛ ظلمتهايى است يكى بر فراز ديگرى، آن
گونه كه هرگاه دست خود را خارج كند ممكن نيست آن را ببيند! و كسى كه خدا نورى براى
او قرار نداده، هيچ نورى براى او نيست. (40)
آيا نديدى تمام آنان كه در آسمانها و زمينند براى خدا تسبيح مىگويند، و
همچنين پرندگان به هنگامى كه بر فراز آسمان بال گستردهاند؟! هر يك از آنها نماز و
تسبيح خود را مىداند؛ و خداوند به آنچه انجام مىدهند داناست. (41)
و از براى خداست حكومت و مالكيت آسمانها و زمين؛ و بازگشت همه به سوى اوست.
(42)
آيا نديدى كه خداوند ابرهايى را به آرامى مىراند، سپس ميان آنها پيوند
مىدهد، و بعد آن را متراكم مىسازد؟! در اين حال، مىبينى كه دانههاى باران از
لابه لاى آن خارج مىشود؛ و از آسمان- از كوههايى در آن [ابرهايى به شكل كوه]-
دانههاى تگرگ نازل مىكند، و هر كس را بخواهد بوسيله آن زيان مىرساند، و از هر
كس بخواهد اين زيان را برطرف مىكند؛ نزديك است درخشندگى برق آن ابرها، بينايى
چشمها را ببرد! (43)