به يقين كسانى كه آن تهمت عظيم را عنوان كردند گروهى متشكّل و توطئه‌گر از شما بودند؛ امّا گمان نكنيد اين ماجرا به زيان شماست، بلكه خير شما در آن است؛ هر يك از آنها سهم خود را از اين گناهى كه مرتكب شدند دارند؛ و آن‌كس از آنان كه بخش مهمّ آن را بر عهده داشت عذاب عظيمى براى اوست! (11)

چرا هنگامى كه اين تهمت را شنيديد، مردان و زنان باايمان نسبت به كسى كه از خودشان بود، گمان خير نبردند و نگفتند اين دروغ بزرگِ آشكارى است؟! (12)

چراچهار شاهد بر آن نياوردند؟! و هنگامى كه گواهان را نياوردند، آنان در پيشگاه خدا دروغگويانند. (13)

و اگر فضل و رحمت الهى در دنيا و آخرت شامل حال شما نمى‌شد، بخاطر اين گناهى كه كرديد عذاب سختى به شما مى‌رسيد! (14)

به ياد آوريد زمانى را كه اين شايعه را از زبان يكديگر مى‌گرفتيد، و با دهان خود سخنى مى‌گفتيد كه به آن يقين نداشتيد؛ و آن را ساده و كوچك مى‌پنداشتيد در حالى كه نزد خدا بزرگ است! (15)

چرا هنگامى كه آن را شنيديد نگفتيد: «ما حق نداريم كه به اين سخن تكلّم كنيم؛ خداوندا منزّهى تو، اين بهتان بزرگى است»؟! (16)

خداوند شما را اندرز مى‌دهد كه اگر ايمان داريد هرگز چنين كارى را تكرار نكنيد. (17)

و خداوند آيات را براى شما بيان مى‌كند، و خدا دانا و حكيم است. (18)

به يقين كسانى كه دوست دارند زشتيها در ميان مردم باايمان شايع شود براى آنان در دنيا و آخرت عذاب دردناكى است؛ و خداوند مى‌داند و شما نمى‌دانيد. (19)

و اگر فضل و رحمت الهى شامل حال شما نبود و اين‌كه خدا رئوف و مهربان است مجازات سختى دامانتان را مى‌گرفت)! (20)