(اين سورهاى است كه آن را فرو
فرستاديم، و عمل به آن را واجب نموديم، و در آن آيات روشنى نازل كرديم، شايد شما
متذكّر شويد. (1)
هر يك از زن و مرد زناكار راصد تازيانه بزنيد؛ و نبايد رأفت و محبّت كاذب نسبت
به آن دو شما را از اجراى حكم الهى مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ايمان داريد؛ و
بايد گروهى از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده كنند. (2)
مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمىكند؛ و زن زناكار را، جز مرد
زناكار يا مشرك، به ازدواج خود در نمىآورد؛ و اين كار بر مؤمنان حرام شده است.
(3)
و كسانى كه زنان پاكدامن را به زنا متهم مىكنند، سپس چهار شاهد بر مدعاى خود
نمىآورند، آنها را هشتاد تازيانه بزنيد و شهادتشان را هرگز نپذيريد؛ و آنها همان
فاسقانند. (4)
مگر كسانى كه بعد از آن توبه كنند و جبران نمايند كه خداوند آنها را مىبخشد
زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است. (5)
و كسانى كه زنان خود را به زنا متهم مىكنند، و گواهانى جز خودشان ندارند،
هريك از آنها بايد چهار مرتبه به نام خدا شهادت دهد كه از راستگويان است؛ (6)
و در پنجمين بار بگويد كه لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگويان باشد. (7)
آن زن نيز مىتواند كيفر زنا را از خود دور كند، به اين طريق كه چهار بار خدا
را به شهادت طلبد كه آن مرد در اين نسبتى كه به او داده از دروغگويان است. (8)
و بار پنجم بگويد كه غضب خدا بر او باد اگر آن مرد از راستگويان باشد و در اين
صورت مجازات از هر دو برداشته مىشود). (9)
و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود و اينكه او توبهپذير و حكيم است
بسيارى از شما گرفتار مجازات سخت الهى مىشديد)! (10)