و از آسمان، آبى به اندازه معين فرو فرستاديم؛ و آن را در زمين در جايگاه مخصوصى ساكن نموديم؛ و ما بر از بين بردن آن كاملًا قادريم. (18)

پس بوسيله آن باغهايى از درختان نخل و انگور براى شما ايجاد كرديم؛ باغهايى كه در آن براى شما ميوه‌هاى فراوانى است؛ و از آن مى‌خوريد. (19)

و نيز درختى را كه از طور سينا مى‌رويد [درخت زيتون‌]، و از آن روغن و «نان خورش» براى خورندگان فراهم مى‌گردد آفريديم). (20)

و در آفرينش چهارپايان براى شما عبرتى است؛ از آنچه از شير در درون آنهاست به شما مى‌نوشانيم؛ و براى شما در آنها منافع بسيار ديگرى است؛ و از گوشت آنها مى‌خوريد؛ (21)

و بر آنها و بر كشتيها سوار مى‌شويد. (22)

ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ پس گفت: «اى قوم من! خداوند يكتا را بپرستيد، كه جز او معبودى براى شما نيست؛ آيا از پرستش بتها پرهيز نمى‌كنيد؟!» (23)

جمعيّت اشرافى و مغرور از قوم او كه كافر بودند گفتند: «اين مرد بشرى همچون شماست، كه مى‌خواهد بر شما برترى جويد؛ اگر خدا مى‌خواست پيامبرى بفرستد فرشتگانى نازل مى‌كرد؛ ما چنين چيزى را هرگز درنياكان خود نشنيده‌ايم! (24)

او فقط مردى است كه به جنونى مبتلاست؛ پس مدّتى درباره او صبر كنيد تا مرگش فرا رسد، يا از اين بيمارى رهايى يابد.)» (25)

نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تكذيب آنان يارى كن.» (26)

ما به نوح وحى كرديم كه: كشتى را در حضور ما، و مطابق وحى ما بساز. و هنگامى كه فرمان ما فرا رسد، و آب از تنور بجوشد كه نشانه فرا رسيدن طوفان است)، از هريك از انواع حيوانات يك جفت در كشتى سوار كن؛ و همچنين خانواده‌ات را، مگرآنانى كه قبلًا وعده هلاكشان داده شده [همسر و فرزند كافرت‌]؛ و ديگر درباره ستمكاران با من سخن مگو و شفاعت مكن)، كه آنان همگى غرق خواهند شد. (27)