آنان از تو تقاضاى شتاب در عذاب مى‌كنند؛ در حالى كه خداوند هرگز از وعده خود تخلّف نخواهد كرد. و يك روز نزد پروردگارت، همانند هزار سال از سالهايى است كه شما مى‌شمريد! (47)

و چه بسيار شهرها و آباديهايى كه به آنها مهلت دادم، در حالى كه ستمكار بودند؛ امّا از اين مهلت براى اصلاح خود استفاده نكردند. سپس آنها را مجازات كردم؛ و بازگشت، همگان تنها به سوى من است. (48)

بگو: «اى مردم! من براى شما بيم‌دهنده آشكارى هستم. (49)

آنها كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، آمرزش و روزىِ پرارزشى براى آنهاست. (50)

و آنها كه در محوِ آيات ما تلاش كردند، و چنين مى‌پنداشتند كه مى‌توانند از عذاب ما بگريزند)، اصحاب دوزخند.» (51)

هيچ رسول و پيامبرى را پيش از تو نفرستاديم مگر اين‌كه هرگاه آرزو ى پيشبرد اهداف الهىِ خود مى‌كرد)، شيطان وسوسه‌ها و القائاتى در آن مى‌افكند؛ امّا خداوند القائات شيطان را از ميان مى‌برد، سپس آيات خود را استحكام مى‌بخشد؛ و خداوند دانا و حكيم است. (52)

هدف اين بود كه خداوند القائات شيطان را آزمونى قرار دهد براى آنها كه‌در دلهايشان بيمارى است، و آنها كه سنگدلند؛ و به يقين ستمكاران در عداوت شديد دامنه دارى هستند. (53)

و نيز هدف اين بود كه آگاهان بدانند اين حقّى است از سوى پروردگارت، و در نتيجه به آن ايمان بياورند، و دلهايشان در برابر آن خاضع گردد؛ وخداوند كسانى را كه ايمان آوردند، به سوى صراط مستقيم هدايت مى‌كند. (54)

پيوسته كافران درباره قرآن در شك هستند، تا آن‌كه قيامت ناگهان فرا رسد، يا عذاب روز عقيم [روزى كه قادر بر جبران گذشته نيستند] به سراغشان آيد! (55)