(مناسك حج را انجام دهيد درحالى كه خالص براى خدا باشيد. و هيچگونه همتايى براى او قائل نشويد. و هركس همتايى براى خدا قرار دهد، گويى از آسمان سقوط كرده، و پرندگان در هوا او را مى‌ربايند؛ و يا تند باد او را به جاى دور دستى پرتاب مى‌كند. (31)

اين است مناسك حج)؛ و هركس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانه تقواى دلها ى آنها است. (32)

در آن حيوانات قربانى)، منافعى براى شماست تا زمان معيّنى و تا روز ذبح آنها مى‌توانيد از آن‌ها استفاده كنيد)؛ سپس محل ذبح آن، نزديك خانه گرامى كعبه است. (33)

براى هر امّتى قربانگاهى قرار داديم، تا نام خدا را به هنگام قربانى بر چهارپايانى كه به آنان روزى داده‌ايم ببرند، و خداى شما معبود واحدى است؛ تنها در برابر فرمان او تسليم باشيد. و افراد مطيع و متواضع را بشارت ده. (34)

همان كسانى كه چون نام خدا برده مى‌شود، دلهايشان پر از خوف پروردگار مى‌گردد؛ و آنها كه در برابر مصيبتهايى كه به آنان مى‌رسد، شكيبا هستند؛ و آنها كه نماز را برپا مى‌دارند، و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند. (35)

و شتران فربه را در مراسم حج براى شما از شعائر الهى قرار داديم؛ در آنها براى شما خير و بركت است؛ نام خدا را در حالى كه براى قربانى به صف ايستاده‌اند بر آنها ببريد؛ و هنگامى كه پهلوهايشان به زمين رسيد وجان دادند)، از گوشت آنها بخوريد، و مستمندان قانع و سائلان را نيز از آن اطعام كنيد. اين‌گونه ما آنها را مسخّرتان ساختيم، تا شكر خدا را به جا آوريد. (36)

نه گوشتهاى آنها و نه خونهاى آنها، هرگز به خدا نمى‌رسد. ولى آنچه به او مى‌رسد، پرهيزگارى شماست. اين گونه خداوند آنها را مسخّر شما ساخته، تا خدا را بخاطر آن‌كه شما را هدايت كرده است بزرگ بشمريد؛ و بشارت ده نيكوكاران را. (37)

خداوند از كسانى كه ايمان آورده‌اند دفاع مى‌كند؛ خداوند هيچ خيانتكار ناسپاسى را دوست ندارد. (38)