آنها صداى آتش دوزخ را نمى‌شنوند؛ و در آنچه دلشان بخواهد، جاودانه خواهند بود. (102)

وحشتِ بزرگ، آنها را اندوهگين نمى‌كند؛ و فرشتگان به استقبالشان مى‌آيند، و مى‌گويند: اين همان روزى است كه به شما وعده داده مى‌شد. (103)

روزى كه آسمان را چون طومارى در هم مى‌پيچيم، سپس همان گونه كه آفرينش را آغاز كرديم، آن را باز مى‌گردانيم؛ اين وعده‌اى است بر ما، و به يقين آن را انجام خواهيم داد. (104)

در «زبور» بعد از ذكر [تورات‌] نوشتيم: «بندگان شايسته‌ام وارث حكومت زمين خواهند شد.» (105)

در اين، پيام روشنى است براى گروه عبادت‌كنندگان پروردگار). (106)

ما تو را جز براى رحمت جهانيان نفرستاديم. (107)

بگو: «تنها چيزى كه به من وحى مى‌شود اين است كه معبود شما خداى يگانه است؛ آيا تسليم حق مى‌شويد و بتها را كنار مى‌گذاريد)»؟! (108)

اگر باز روى‌گردان شوند، بگو: «من به همه شما يكسان هشدار مى‌دهم؛ و هر چند نمى‌دانم اين وعده عذاب كه به شما داده مى‌شود نزديك است يا دور! (109)

او سخنان‌آشكار را مى‌داند، و آنچه را كتمان مى‌كنيد نيز مى‌داند و چيزى بر او پوشيده نيست). (110)

و من نمى‌دانم شايد اين آزمايشى براى شماست؛ و مايه بهره‌گيرى تا مدّتى معيّن).» (111)

و پيامبر گفت: «پروردگارا! بحق داورى فرما و اين طغيانگران را كيفر ده). و پروردگار ما خداوند رحمان است كه در برابر نسبتهاى نارواى شما، از او استمداد مى‌طلبم.» (112)