و به ياد آور زنى را كه دامان خود را پاك نگه داشت؛ و ما از روح خود در او دميديم؛ و او و پسرش [مسيح‌] را نشانه و معجزه بزرگى براى جهانيان قرار داديم. (91)

اين است امّت شما كه همگى امّت واحدى بودند و پيرو يك هدف)؛ و من پروردگار شما هستم؛ پس مرا پرستش كنيد. (92)

و گروهى از پيروان ناآگاه آنها كار خود را به تفرقه در ميان خود كشاندند؛ سرانجام همگى به سوى ما باز مى‌گردند و جزاى كار خويش را مى‌بينند). (93)

و هر كس عمل شايسته‌اى به جا آورد، در حالى كه ايمان داشته باشد، كوشش او بدون پاداش نخواهد بود؛ و ما اعمال او را براى پاداش مى‌نويسيم. (94)

و حرام است بر شهرها و آباديهايى كه بر اثر گناه نابودشان كرديم كه به دنيا بازگردند؛ آنها هرگز باز نخواهند گشت. (95)

تا آن زمان كه راه بر «يأجوج» و «مأجوج» گشوده شود؛ و آنها از هر محلّ مرتفعى بسرعت عبور كنند. (96)

و وعده حق و رستاخيز نزديك شود؛ در آن هنگام چشمهاى كافران از وحشت از حركت باز مى‌ماند؛ مى‌گويند: اى واى بر ما كه از اين امر در غفلت بوديم؛ بلكه ما ستمكار بوديم! (97)

به يقين شما و آنچه غير خدا مى‌پرستيد، هيزم جهنم خواهيد بود؛ و همگى در آن وارد مى‌شويد. (98)

اگر اينها معبودهاى حقى بودند، هرگز وارد دوزخ نمى‌شدند؛ در حالى كه همگى در آن جاودانه خواهند بود. (99)

براى آنان در آنجا ناله‌هاى دردناكى است و در آن چيزى نمى‌شنوند. (100)

امّا كسانى كه صالح بودند و از قبل، وعده نيك از سوى ما به آنها داده شده از آن دور نگاهداشته مى‌شوند. (101)