از بنى‌اسرائيل بپرس: «چه اندازه نشانه‌هاى روشن و نعمت‌هاى فراوان به آنها داديم؟» و كسى كه نعمت خدا را، پس از آن‌كه به سراغش آمد، تبديل كند و در مسير خلاف به كار گيرد، گرفتار عذاب خواهد شد كه خداوند سخت كيفر است. (211)

زندگى دنيا براى كافران زينت داده شده است؛ از اين رو افراد باايمان و تهى‌دست را مسخره مى‌كنند؛ در حالى كه پرهيزگاران در روز رستاخيز، بالاتر از آنان هستند؛ و خداوند، هر كس را بخواهد بدون حساب روزى مى‌دهد. (212)

مردم در آغاز امت واحدى بودند؛ بتدريج جوامع و طبقات پديد آمد و اختلافاتى پيدا شد؛ در اين حال خداوند، پيامبران را برانگيخت؛ تا مردم را بشارت و بيم دهند و كتاب آسمانى را، كه به سوى حق دعوت مى‌كرد، با آنها نازل نمود؛ تا در ميان مردم، درباره آنچه اختلاف داشتند، داورى كند. تنها (گروهى‌از) كسانى كه كتاب را دريافت داشته بودند، پس از آنكه نشانه‌هاى روشن به آنها رسيده بود، به سبب انحراف از حق و ستمگرى، در آن اختلاف كردند. ولى خداوند، كسانى را كه ايمان آورده بودند، بر حقيقت آنچه مورد اختلاف بود، به فرمان خودش، هدايت نمود؛ و خدا، هر كس را بخواهد، به راه راست هدايت مى‌كند. (213)

آيا گمان كرديد داخل بهشت مى‌شويد، بى آن‌كه حوادثى همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همانان كه سختى‌ها و زيان‌ها به آنها رسيد، و آنچنان بى قرار شدند كه پيامبر و افرادى كه با او ايمان آورده بودند گفتند: «پس يارى خدا كى خواهد آمد؟!» به آنها گفته شد: آگاه باشيد، يارى خدا نزديك است! (214)

از تو سؤال مى‌كنند چه چيز انفاق كنند؟ بگو: «هر خير و نيكى و سرمايه سودمند مادّى و معنوى كه انفاق مى‌كنيد، بايد براى پدر و مادر و خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و درماندگان در سفر باشد.» و هركار خيرى كه انجام دهيد، خداوند از آن آگاه‌است. و پاداش شما محفوظ خواهد بود). (215)