بگو: «من تنها بوسيله وحى به شما هشدار مى‌دهم.» ولى آنها كه گوشهايشان كر است، هنگامى كه هشدار داده مى‌شوند، سخنى را نمى‌شنوند. (45)

واگر شمه‌اى از عذاب پروردگارت به آنان برسد، فريادشان بلند مى‌شود كه: «اى واى بر ما! ما همگى ستمكار بوديم!» (46)

ما ترازوهاى عدل را در روز قيامت برپا مى‌كنيم؛ پس به هيچ كس كمترين ستمى نمى‌شود؛ و اگر به مقدار سنگينى دانه خردلى كار نيك و بدى باشد، ما آن را حاضر مى‌كنيم؛ و كافى است كه ما حساب‌كننده باشيم. (47)

ما به موسى و هارون، وسيله جدا كردن حق از باطل و نور، و آنچه مايه يادآورى براى پرهيزگاران است، داديم. (48)

همان كسانى كه از پروردگارشان در نهان مى‌ترسند، و از قيامت بيم دارند. (49)

و اين قرآن يادآورى پربركتى است كه بر شما نازل كرديم؛ آيا شما آن را انكار مى‌كنيد؟! (50)

ما وسيله رشد ابراهيم را از قبل به او داديم؛ و از شايستگى او آگاه بوديم، (51)

آن هنگام كه به پدرش [سرپرستش كه در آن زمان عمويش آزر بود] و قوم او گفت: «اين مجسمه‌ها ى بى‌روح چيست كه شما همواره آنها را پرستش مى‌كنيد؟!» (52)

گفتند: «ما پدران خود را يافتيم كه آنها را عبادت مى‌كنند.» (53)

گفت: «به يقين شما و پدرانتان، در گمراهى آشكارى بوده‌ايد.» (54)

گفتند: «آيا مطلب حقّى براى ما آورده‌اى، يا ما را به بازى گرفته‌اى؟!» (55)

گفت: «بلكه حق آورده‌ام پروردگار شما همان پروردگار آسمانها و زمين است كه آنها را آفريده؛ و من بر اين امر، از گواهانم. (56)

و به خدا سوگند، در غياب شما، نقشه‌اى براى نابودى بتهايتان مى‌كشم!» (57)