هنگامى كه كافران تو را مى‌بينند، كارى جز استهزا كردن تو ندارند؛ و مى‌گويند: آيا اين همان كسى است كه معبودهاى شما را نكوهش مى‌كند؟! در حالى كه خودشان ذكر خداوند رحمان را انكار مى‌كنند. (36)

گرچه انسان از عجله آفريده شده؛ ولى با عجله چيزى از من نخواهيد؛ بزودى آياتم را به شما نشان خواهم داد! (37)

آنها مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين وعده قيامت كى فرا مى‌رسد؟!» (38)

اگر كافران مى‌دانستند زمانى كه فرا مى‌رسد نمى‌توانند آتش را از صورت‌ها و پشتهاى خود دور كنند، و هيچ كس آنان را يارى نمى‌كند اين قدر درباره قيامت شتاب نمى‌كردند)! (39)

آرى، اين مجازات الهى بطور ناگهانى به سراغشان مى آيد و مبهوتشان مى‌كند؛ آنچنان كه توانايى دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نمى‌شود. (40)

اگر تو را استهزا كنند نگران نباش، پيامبران پيش از تو را نيز استهزا كردند؛ امّا سرانجام، آنچه را استهزا مى‌كردند دامان استهزاكنندگان را گرفت و مجازات الهى آنها را در هم كوبيد). (41)

بگو: «چه كسى شما را در شب و روز از مجازات خداوند رحمان نگاه مى‌دارد؟!» بلكه آنان از ياد پروردگارشان رويگردانند. (42)

آيا آنها غير از ما معبودانى دارند كه مى‌توانند از آنان دفاع كنند؟! اين خدايان ساختگى نه مى‌توانند خودشان را يارى دهند؛ و نه از ناحيه ما همراهى مى‌شوند. (43)

آرى، ما آنها و پدرانشان را از نعمتها بهره‌مند ساختيم، تا آن جا كه عمرشان طولانى شد و مايه غرور و طغيانشان گرديد)؛ آيا نمى‌بينند كه ما پيوسته از زمين و اهلش مى‌كاهيم؟! آيا آنها غالبند يا ما)؟! (44)