ما پيش از تو هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر اين‌كه به او وحى كرديم كه: «هيچ معبودى جز من نيست؛ پس فقط مرا پرستش كنيد.» (25)

آنها گفتند: «خداوند رحمان فرزندى براى خود انتخاب كرده است». او منزّه است، بلكه فرشتگان بندگان شايسته اويند. (26)

هيچ‌گاه در سخن بر او پيشى نمى‌گيرند؛ و پيوسته به فرمان او عمل مى‌كنند. (27)

آنچه پيش رو و پشت سر آنهاست [گذشته و آينده آنان‌] را مى‌داند؛ و آنها جز براى كسى كه خدا راضى به شفاعت براى او است شفاعت نمى‌كنند؛ و از ترس او بيمناكند. (28)

و هر كس از آنها بگويد: «من معبودى جز او هستم»، او را با عذاب دوزخ كيفر مى‌دهيم! و اين‌گونه ستمكاران را كيفر خواهيم داد. (29)

آيا كافران نديدند كه آسمانها و زمين به هم پيوسته بودند، و ما آنها را از يكديگر جدا ساختيم؛ و هر چيز زنده‌اى را از آب آفريديم؟! آيا ايمان نمى‌آورند؟! (30)

و در زمين، كوههاى استوارى قرار داديم، مبادا آنان را بلرزاند! ودر آن، دره‌ها و راههايى قرار داديم تا راه يابند. (31)

و آسمان را سقف محكم و محفوظى قرار داديم؛ ولى آنها از نشانه‌هاى آن بر عظمت خدا روى‌گردانند. (32)

او كسى است كه شب و روز و خورشيد و ماه را آفريد؛ در حالى كه هر يك در مدارى شناورند. (33)

و پيش از تو نيز براى هيچ بشرى جاودانگى قرار نداديم؛ آيا اگر تو بميرى، آنان كه انتظار مرگ تو را مى‌كشند جاويد خواهند بود؟! (34)

هر انسانى طعم مرگ را مى‌چشد. و شما را با بديها و خوبيها آزمايش مى‌كنيم؛ و به سوى ما بازگردانده مى‌شويد. (35)