اين‌گونه از اخبار پيشين براى تو بازگو مى‌كنيم؛ و ما از نزد خود، ذكرى [قرآن‌] به تو داديم. (99)

هركس از آن روى‌گردان شود، روز قيامت بار سنگينى از گناه بر دوش خواهد داشت! (100)

در حالى كه جاودانه در آن خواهند ماند؛ و بد بارى است براى آنها در روز قيامت! (101)

روزى كه در «صور» دميده مى‌شود؛ و مجرمان را با بدنهاى كبود، در آن روز جمع مى‌كنيم! (102)

آنها آهسته با هم گفتگو مى‌كنند؛ بعضى مى‌گويند: شما فقط ده روز در عالم برزخ درنگ كرديد. (103)

ما به آنچه آنها مى‌گويند آگاهتريم، هنگامى كه نيكو روش‌ترين آنها مى‌گويد: «شما تنها يك روز درنگ كرديد.» (104)

و از تو درباره كوه‌ها سؤال مى‌كنند؛ بگو: « (در پايان جهان پروردگارم آنها را به كلى متلاشى كرده بر باد مى‌دهد! (105)

سپس زمين را صاف و هموار و بى‌آب و گياه رها مى‌سازد، (106)

كه در آن، هيچ پستى و بلندى نمى‌بينى.» (107)

در آن روز، همه از دعوت‌كننده الهى كه هيچ انحرافى ندارد پيروى مى‌كنند، و همگى از قبرها بر مى‌خيزند و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان، خاضع مى‌شود؛ و جز صداى آهسته نمى‌شنوى. (108)

در آن روز، شفاعت هيچ كس سودى نمى‌بخشد، جز كسى كه خداوند رحمان به او اجازه داده، و از گفتار او راضى است. (109)

خداوند آنچه را پيش رو دارند، و آنچه را در دنيا پشت سر گذاشته‌اند مى‌داند؛ در حالى كه آنها به او احاطه علمى ندارند. (110)

و در آن روز همه چهره‌ها در برابر خداوند زنده پاينده، خاضع مى‌شود؛ و آن كه بار ستمى بر دوش دارد، مأيوس و زيان‌كار است. (111)

امّا آن كس كه كارهاى شايسته انجام دهد، در حالى كه مؤمن باشد، نه از ستمى مى‌ترسد، و نه از كمبود حقش). (112)

و اين‌گونه آن را قرآنى عربى و فصيح و گويا نازل كرديم، و انواع وعيدها و انذارها را در آن بازگو نموديم، شايد آنان تقوا پيشه كنند؛ يا برايشان سبب يادآورى شود. (113)