اينگونه از اخبار پيشين براى تو بازگو مىكنيم؛ و ما از نزد خود، ذكرى
[قرآن] به تو داديم. (99)
هركس از آن روىگردان شود، روز قيامت بار سنگينى از گناه بر دوش خواهد داشت!
(100)
در حالى كه جاودانه در آن خواهند ماند؛ و بد بارى است براى آنها در روز قيامت!
(101)
روزى كه در «صور» دميده مىشود؛ و مجرمان را با بدنهاى كبود، در آن روز جمع
مىكنيم! (102)
آنها آهسته با هم گفتگو مىكنند؛ بعضى مىگويند: شما فقط ده روز در عالم برزخ
درنگ كرديد. (103)
ما به آنچه آنها مىگويند آگاهتريم، هنگامى كه نيكو روشترين آنها مىگويد:
«شما تنها يك روز درنگ كرديد.» (104)
و از تو درباره كوهها سؤال مىكنند؛ بگو: « (در پايان جهان پروردگارم آنها را
به كلى متلاشى كرده بر باد مىدهد! (105)
سپس زمين را صاف و هموار و بىآب و گياه رها مىسازد، (106)
كه در آن، هيچ پستى و بلندى نمىبينى.» (107)
در آن روز، همه از دعوتكننده الهى كه هيچ انحرافى ندارد پيروى مىكنند، و
همگى از قبرها بر مىخيزند و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان، خاضع
مىشود؛ و جز صداى آهسته نمىشنوى. (108)
در آن روز، شفاعت هيچ كس سودى نمىبخشد، جز كسى كه خداوند رحمان به او اجازه
داده، و از گفتار او راضى است. (109)
خداوند آنچه را پيش رو دارند، و آنچه را در دنيا پشت سر گذاشتهاند مىداند؛
در حالى كه آنها به او احاطه علمى ندارند. (110)
و در آن روز همه چهرهها در برابر خداوند زنده پاينده، خاضع مىشود؛ و آن كه
بار ستمى بر دوش دارد، مأيوس و زيانكار است. (111)
امّا آن كس كه كارهاى شايسته انجام دهد، در حالى كه مؤمن باشد، نه از ستمى
مىترسد، و نه از كمبود حقش). (112)
و اينگونه آن را قرآنى عربى و فصيح و گويا نازل كرديم، و انواع وعيدها و
انذارها را در آن بازگو نموديم، شايد آنان تقوا پيشه كنند؛ يا برايشان سبب يادآورى
شود. (113)