حجّ، در ماههاى معينى است. و كسانى كه با بستن احرام، در اين ماه‌ها حجّ را بر خود فرض كرده‌اند، بايد بدانند كه در حجّ، آميزش جنسى، و گناه و جدال، روا نيست و هر كار نيكى انجام دهيد، خدا آن را مى‌داند. و زاد و توشه تهيه كنيد، و بهترين زاد و توشه، پرهيزگارى است. و از مخالفت من بپرهيزيد اى خردمندان! (197)

گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ بهره گيريد كه از منافع حجّ، پى‌ريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است). و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا رانزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همانگونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد. (198)

سپس از همان جا كه مردم كوچ مى‌كنند، به سوى سرزمين منى‌ كوچ كنيد؛ و از خداوند، طلب آمرزش كنيد، زيرا خدا آمرزنده مهربان است. (199)

و هنگامى كه مناسك حجّ خود را انجام داديد، خدا را ياد كنيد، همانند يادآورى شما از پدرانتان آن گونه كه رسم آن زمان بود بلكه از آن هم بيشتر. در اين مراسم، مردم دو گروهند: بعضى از مردم مى‌گويند: «خداوندا! به ما در دنيا، نيكى عطا كن.» در حالى كه در آخرت بهره‌اى ندارند. (200)

و بعضى مى‌گويند: «پروردگارا! به ما در دنيا «نيكى» عطا كن؛ و در آخرت نيز «نيكى» مرحمت فرما؛ و ما را از عذاب دوزخ نگاه دار.» (201)

اين گروه به سبب آنچه انجام داده‌اند، نصيب وبهره‌اى از فضل خدا دارند؛ و خداوند، سريع‌الحساب است. (202)