ما او را از جانب راست كوه طور فرا خوانديم؛ و همچون نجوا كننده او را به خود نزديك ساختيم. (52)

و ما از رحمت خود، برادرش هارون را- كه پيامبر بود- به او بخشيديم. (53)

و در اين كتاب از اسماعيل نيز ياد كن، كه او در وعده‌اش صادق، و رسول و پيامبرى بزرگ بود. (54)

او همواره خانواده‌اش را به نماز و زكات فرمان مى‌داد؛ و پيوسته مورد رضايت پروردگارش بود. (55)

و در اين كتاب، از ادريس نيز ياد كن، اوبسيار راستگو و پيامبر بزرگى بود. (56)

و ما او را به مقام والايى رسانديم. (57)

آنها پيامبرانى بودند از فرزندان آدم، و از كسانى كه با نوح بركشتى سوار كرديم، و از دودمان ابراهيم و يعقوب، و از كسانى كه هدايت كرديم و برگزيديم، كسانى كه خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، هنگامى كه آيات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى‌شد به خاك مى‌افتادند، در حالى كه سجده مى‌كردند و گريان بودند. (58)

امّا پس از آنان، فرزندان ناشايسته‌اى جاى آنها را گرفتند كه نماز را تباه كرده، و از شهوات پيروى نمودند؛ و بزودى مجازات گمراهى خود را خواهند ديد! (59)

مگر آنان كه توبه كنند، و ايمان بياورند، و كارى شايسته انجام دهند؛ چنين كسانى داخل بهشت مى‌شوند، و كمترين ستمى به آنان نخواهد شد. (60)

باغهاى جاويدان بهشتى كه خداوند رحمان بندگانش را به آن وعده داده‌است، هرچند آن را نديده‌اند؛ به يقين وعده خدا تحقق يافتنى است. (61)

در آن جا هرگز گفتار لغو و بيهوده‌اى نمى‌شنوند؛ و جز سلام در آن جا سخنى نيست؛ و هر صبح و شام، روزى آنان در بهشت آماده است. (62)

اين همان بهشتى است كه به بندگان ما كه پرهيزگار باشند، به ارث مى‌دهيم. (63)

پس از تأخير وحى، جبرئيل به پيامبر عرض كرد: ما جز به فرمان پروردگار تو، نازل نمى‌شويم؛ آنچه پيش روى ما، و پشت سر ما، و آنچه ميان آن است، همه از آن اوست؛ و پروردگارت هرگز فراموشكار نبوده و نيست). (64)