(آنگاه گفت: «اين رحمتى از جانب
پروردگار من است؛ و هنگامى كه وعده پروردگارم فرارسد، آن را درهم مىكوبد؛ و وعده
پروردگارم حق است.» (98)
و در آن روز كه جهان پايان مىگيرد)، ما آنان را چنان رها مىكنيم كه در هم
موج مىزنند؛ و در صور [شيپور] دميده مىشود؛ و ما آنها را كاملًا جمع مىكنيم.
(99)
و در آن روز، جهنم رابر كافران آشكارا عرضه مىداريم. (100)
همان كسانى كه پردهاى چشمانشان را از ياد من پوشانده بود، و قدرت شنوايى
نداشتند. (101)
آيا كافران پنداشتند مىتوانند بندگانم را به جاى من اولياى خود انتخاب كنند؟!
ما جهنّم را براى پذيرايى كافران آماده كردهايم. (102)
بگو: «آيا به شما خبر دهيم كه زيانكارترين مردم در كارها، چه كسانى هستند؟
(103)
همان كسانى كه سعى و تلاششان در زندگى دنيا گم و نابود شده؛ در حالى كه،
مىپندارند كار نيك انجام مىدهند.» (104)
آنها كسانى هستند كه به آيات پروردگارشان و لقاى او كافر شدند؛ به همين جهت،
اعمالشان حبط و نابود شد؛ از اين رو روز قيامت، ميزانى براى سنجش اعمال آنها برپا
نخواهيم كرد. (105)
آرى، اين گونه است! كيفرشان دوزخ است، بخاطر آنكه كافر شدند، و آيات من و
پيامبرانم را به استهزا گرفتند. (106)
امّا كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، باغهاى بهشت برين
محلّ پذيرايى آنان خواهد بود. (107)
آنها جاودانه در آن خواهند ماند؛ و هرگز خواهان نقل مكان از آن جا نيستند.
(108)
بگو: «اگر دريا براى نوشتن كلمات پروردگارم مركّب شود، دريا پايان مىگيرد.
پيش از آنكه كلمات پروردگارم پايان يابد؛ هر چند همانند آن دريا را كمك آن قرار
دهيم.» (109)
بگو: «من فقط بشرى هستم مثل شما؛ ولى به من وحى مىشود كه معبودتان، تنها
معبودِ يگانه است؛ پس هر كه به لقاى پروردگارش اميد دارد، بايد كارى شايسته انجام
دهد، و هيچ كس را در عبادت پروردگارش شريك نكند.» (110)