(آنگاه گفت: «اين رحمتى از جانب پروردگار من است؛ و هنگامى كه وعده پروردگارم فرارسد، آن را درهم مى‌كوبد؛ و وعده پروردگارم حق است.» (98)

و در آن روز كه جهان پايان مى‌گيرد)، ما آنان را چنان رها مى‌كنيم كه در هم موج مى‌زنند؛ و در صور [شيپور] دميده مى‌شود؛ و ما آنها را كاملًا جمع مى‌كنيم. (99)

و در آن روز، جهنم رابر كافران آشكارا عرضه مى‌داريم. (100)

همان كسانى كه پرده‌اى چشمانشان را از ياد من پوشانده بود، و قدرت شنوايى نداشتند. (101)

آيا كافران پنداشتند مى‌توانند بندگانم را به جاى من اولياى خود انتخاب كنند؟! ما جهنّم را براى پذيرايى كافران آماده كرده‌ايم. (102)

بگو: «آيا به شما خبر دهيم كه زيانكارترين مردم در كارها، چه كسانى هستند؟ (103)

همان كسانى كه سعى و تلاششان در زندگى دنيا گم و نابود شده؛ در حالى كه، مى‌پندارند كار نيك انجام مى‌دهند.» (104)

آنها كسانى هستند كه به آيات پروردگارشان و لقاى او كافر شدند؛ به همين جهت، اعمالشان حبط و نابود شد؛ از اين رو روز قيامت، ميزانى براى سنجش اعمال آنها برپا نخواهيم كرد. (105)

آرى، اين گونه است! كيفرشان دوزخ است، بخاطر آن‌كه كافر شدند، و آيات من و پيامبرانم را به استهزا گرفتند. (106)

امّا كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، باغهاى بهشت برين محلّ پذيرايى آنان خواهد بود. (107)

آنها جاودانه در آن خواهند ماند؛ و هرگز خواهان نقل مكان از آن جا نيستند. (108)

بگو: «اگر دريا براى نوشتن كلمات پروردگارم مركّب شود، دريا پايان مى‌گيرد. پيش از آن‌كه كلمات پروردگارم پايان يابد؛ هر چند همانند آن دريا را كمك آن قرار دهيم.» (109)

بگو: «من فقط بشرى هستم مثل شما؛ ولى به من وحى مى‌شود كه معبودتان، تنها معبودِ يگانه است؛ پس هر كه به لقاى پروردگارش اميد دارد، بايد كارى شايسته انجام دهد، و هيچ كس را در عبادت پروردگارش شريك نكند.» (110)