مگر رحمتى از سوى پروردگارت شامل حالت گردد)، كه فضل پروردگارت بر تو بزرگ بوده است. (87)

بگو: «اگر انس و جن دست به دست هم دهند كه همانند اين قرآن را بياورند، همانند آن را نخواهند آورد؛ هر چند در اين كار پشتيبان يكديگر باشند.» (88)

ما در اين قرآن، به صورت‌هاى گوناگون براى مردم از هر چيز نمونه‌اى آورديم و همه معارف در آن جمع است)؛ امّا بيشتر مردم جز كفر و انكار را، ابا داشتند. (89)

و گفتند: «ما هرگز به تو ايمان نمى‌آوريم تا اين‌كه چشمه جوشانى از اين سرزمين خشك و سوزان براى ما خارج سازى، (90)

ياباغى از نخل و انگور از آن تو باشد؛ و در لابه لاى آن نهرها جارى سازى، (91)

يا قطعات سنگهاى آسمان را آنچنان كه مى‌پندارى، بر سر ما فرود آرى؛ يا خداوند و فرشتگان را در برابر ما بياورى، (92)

يا براى تو خانه‌اى پر نقش و نگار از طلا باشد؛ يا به آسمان بالا روى؛ و حتّى اگر به آسمان روى، ايمان نمى‌آوريم مگر آن‌كه نامه‌اى از سوى خدا بر ما فرود آورى كه آن را بخوانيم.» بگو: «منزّه است پروردگارم از اين سخنان بى‌معنا)! مگر من جز انسانى فرستاده از سوى خدا هستم؟!» (93)

تنها چيزى كه بعد از آمدن هدايت، مانع شد مردم ايمان بياورند، اين بود كه از روى نادانى و بى‌خبرى گفتند: «آيا خداوند بشرى را بعنوان رسول فرستاده است؟!» (94)

بگو: « (آرى اگر در روى زمين فرشتگانى زندگى مى‌كردند، و) با آرامش گام بر مى‌داشتند، ما فرشته‌اى را از آسمان بعنوان رسول، بر آنها مى‌فرستاديم؛» چرا كه راهنماى هر گروهى بايد از جنس خودشان باشد). (95)

بگو: «همين بس كه خداوند، ميان من و شما گواه باشد؛ چرا كه او نسبت به بندگانش آگاه و بيناست.» (96)