بگو: «شما سنگ باشيد يا آهن، (50)

يا هر مخلوقى كه در نظر شما، بزرگ است، باز خدا قادر است شما را به زندگى مجدّد بازگرداند)». آنها بزودى مى‌گويند: «چه كسى ما را باز مى‌گرداند؟!» بگو: «همان كسى كه نخستين بار شما را آفريد.» آنان سر خود را از روى تعجّب و انكار، به سوى تو خم مى‌كنند و مى‌گويند: «در چه زمانى خواهد بود؟!» بگو: «شايد نزديك باشد! (51)

همان روز كه شما را از قبرهايتان فرا مى‌خواند؛ شما هم اجابت مى‌كنيد در حالى كه حمد او را مى‌گوييد؛ و مى‌پنداريد تنها مدّت كوتاهى در جهان برزخ درنگ كرده‌ايد.» (52)

به، بندگانم بگو: «سخنى بگويند كه بهترين سخن باشد.» چرا كه‌شيطان به وسيله سخنان ناروا ميان آنها فتنه و فساد مى‌كند؛ زيرا هميشه شيطان دشمن آشكارى براى انسان بوده است. (53)

پروردگار شما، از نيّات و اعمال شما آگاهتر است؛ اگر بخواهد و شايسته باشيد)، شما را مشمول رحمت خود مى‌سازد؛ و اگر بخواهد، مجازات مى‌كند؛ و ما تو را بعنوان مأمور بر آنان نفرستاده‌ايم كه آنان را مجبور به ايمان كنى.)» (54)

پروردگار تو، از حال همه كسانى كه در آسمانهاو زمين هستند، آگاهتر است؛ و اگر تو را بر ديگران برترى داديم، به خاطر شايستگى توست؛) ما بعضى از پيامبران را بر بعضى ديگر برترى داديم؛ و به داود، «زبور» بخشيديم. (55)

بگو: «كسانى را كه غير از او معبود خود مى‌پنداريد، بخوانيد! آنها نه مى‌توانند زيانى را از شما برطرف سازند، و نه هيچ تغييرى در آن ايجاد كنند.» (56)

كسانى را كه آنان به عنوان معبود مى‌خوانند، خودشان وسيله‌اى براى تقرّب به پروردگارشان مى‌جويند، وسيله‌اى هر چه نزديكتر؛ و به رحمت او اميدوارند؛ و از عذاب او مى‌ترسند؛ چرا كه عذاب پروردگارت، همواره هراسناك است! (57)

هيچ شهر و آبادى نيست مگر اين‌كه آن را پيش از روز قيامت هلاك مى‌كنيم؛ يا اگر گناهكارند، به عذاب شديدى گرفتارشان خواهيم ساخت؛ اين، در كتاب علم الهى ثبت شده است. (58)