اين احكام)، از حكمتهايى است كه پروردگارت به تو وحى فرستاده؛ و هرگز معبود ديگرى با خدا قرار مده، كه در جهنم افكنده مى‌شوى، در حالى كه سرزنش شده، و رانده درگاه خدا خواهى بود. (39)

آيا پروردگارتان پسران را مخصوص شما ساخته، و خودش دخترانى از فرشتگان برگزيده است؟! شما سخن بزرگ و بسيار ناروايى مى‌گوييد! (40)

ما در اين قرآن، حقايق را به صورت‌هاى گوناگون بيان كرديم تا متذكّر شوند؛ ولى كوردلان، جز بر نفرتشان نمى‌افزايد. (41)

بگو: «اگرآنچنان كه آنها مى‌گويند با او خدايانى بود، در اين صورت، خدايان سعى مى‌كردند راهى به سوى خداوندِ صاحب عرش پيدا كنند و بر او غالب شوند).» (42)

او منزه و برتر است از آنچه آنها مى‌گويند؛ بسيار برتر و والاتر! (43)

آسمانهاى هفتگانه و زمين و كسانى كه در آنها هستند، همه تسبيح او مى‌گويند؛ و هيچ موجودى نيست، جز آنكه، تسبيح و حمد او مى‌گويد؛ ولى شما تسبيح آنها را نمى‌فهميد؛ او داراى حلم و آمرزنده است. (44)

و هنگامى كه قرآن مى‌خوانى، ميان تو و آنها كه به آخرت ايمان نمى‌آورند، حجاب ناپيدايى قرار مى‌دهيم؛ (45)

و بر دلهايشان به سبب بى ايمانى و لجاجت پوششهايى مى‌نهيم، تا آن را نفهمند؛ و در گوشهايشان سنگينى قرار مى‌دهيم. و هنگامى كه پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد مى‌كنى، آنها با حال نفرت پشت مى‌كنند و از توروى بر مى‌گردانند. (46)

هنگامى كه به سخنان تو گوش فرا مى‌دهند، ما بهتر مى‌دانيم براى چه گوش فرا مى‌دهند؛ و همچنين در آن هنگام كه با هم نجوا مى‌كنند؛ آنگاه كه ستمكاران مى‌گويند: «شما تنها از مردى افسون شده، پيروى مى‌كنيد.» (47)

ببين چگونه براى تو مَثَلها زدند؛ در نتيجه گمراه شدند، و نمى‌توانند راه حق را پيدا كنند. (48)

و گفتند: «آيا هنگامى كه ما، استخوانهاى پوسيده و پراكنده‌اى شديم، دگر بار با آفرينش تازه‌اى برانگيخته خواهيم شد؟!» (49)