خداوند از آسمان، آبى فرو فرستاد؛ و زمين را، پس از آن‌كه مرده بود، با آن حيات بخشيد. در اين، نشانه روشنى است براى گروهى كه گوش شنوا دارند. (65)

و در آفرينش چهارپايان، براى شما درسهاى عبرتى است: از درون شكم آنها، از ميان غذاهاى هضم شده و خون، شير خالص و گوارابه شما مى‌نوشانيم. (66)

و از ميوه‌هاى درختان خرما و انگور، مسكرات ناپاك و روزى خوب و پاكيزه مى‌گيريد؛ در اين، نشانه روشنى است براى گروهى كه مى‌انديشند. (67)

و پروردگار تو، به زنبور عسل «وحى» [الهام غريزى‌] نمود كه: «از كوهها و درختان و داربستهايى كه مردم مى‌سازند، خانه‌هايى برگزين. (68)

سپس از تمام ثمرات و شيره گلها بخور و راههايى را كه پروردگارت براى تو تعيين كرده است، براحتى بپيما.» از درون چينه دان آنها، نوشيدنى با رنگهاى مختلف خارج مى‌شود كه در آن، شفا و درمانى براى مردم است؛ به‌يقين در اين امر، نشانه روشنى است براى گروهى كه فكر مى‌كنند. (69)

اوند شما را آفريد؛ سپس شما را مى‌ميراند؛ بعضى از شما به نامطلوب‌ترين مراحل عمر مى‌رسند، كه بعد از آگاهى، چيزى نمى‌دانند و همه چيز را فراموش مى‌كنند)؛ خداونددانا و تواناست. (70)

خداوند بعضى از شما را بر بعضى ديگر از نظر روزى برترى داد چرا كه تلاشهايتان متفاوت است). ولى كسانى كه برترى داده شده‌اند، حاضر نيستند از روزى خود به بردگانشان بدهند تا همگى در آن مساوى گردند؛ آيا آنان نعمت خدا را انكار مى‌نمايند كه شكر او را ادا نمى‌كنند)؟! (71)

خداوند براى شما از جنس خودتان همسرانى قرارداد؛ و از همسرانتان براى شما فرزندان و نوه‌هايى به وجود آورد؛ و از نعمت‌هاى پاكيزه به شما روزى داد؛ آيا به باطل ايمان مى‌آورند، و نعمت خدا را انكار مى‌كنند؟! (72)