(بگذار تا نعمتهايى را كه به آنها داده‌ايم كفران كنند! چند روزى از لذات دنيا بهره گيريد، امّا بزودى خواهيد دانست راه خطا پيموده‌ايد (55)

آنان براى بتهايى كه هيچ گونه سود و زيانى از آنها سراغ ندارند، سهمى‌از آنچه به آنان روزى داده‌ايم قرار مى‌دهند؛ به خدا سوگند، در دادگاه قيامت، از اين افتراها كه مى‌بنديد، بازپرسى خواهيد شد! (56)

آنها در پندار خود، براى خداوند دخترانى قرار مى‌دهند؛- منزّه است از اين كه فرزندى داشته باشد- در حالى كه براى خودشان، آنچه را دوست دارند قائل مى‌شوند؛ (57)

و هنگامى كه به يكى از آنها بشارت دهند دختر نصيب تو شده، صورتش از فرط ناراحتى سياه مى‌شود؛ و بشدّت خشمگين مى‌گردد. (58)

بخاطر بشارت بدى كه به او داده شده، از قوم و قبيله خود پنهان مى‌شود؛ و نمى‌داند آيا آن دختر را با قبول ننگ نگهدارد، يا زنده در خاك پنهانش كند؟! آگاه باشيد كه بد حكم مى‌كنند! (59)

صفات زشت براى آنهايى است كه به سراى آخرت ايمان نمى‌آورند؛ و بهترين صفات براى خداست؛ و او توانا و حكيم است. (60)

و اگر خداوند مردم را بخاطر ظلمشان مجازات مى‌كرد، جنبنده‌اى را بر روى زمين باقى نمى‌گذارد؛ ولى مجازات آنها را تا زمان معيّنى به تأخير مى‌اندازد. و هنگامى كه اجلشان فرا رسد، نه ساعتى تأخير مى‌كنند، و نه ساعتى پيشى مى‌گيرند. (61)

وآنها براى خدا چيزهايى [دخترانى‌] قرار مى‌دهند كه خودشان از آن كراهت دارند؛ با اين حال زبانشان بدروغ مى‌گويد كه براى آنها پاداش نيك است! بى ترديد براى آنان آتش است؛ و آنها از پيشگامان دوزخ) اند. (62)

به خدا سوگند، به سوى امّتهاى پيش از تو پيامبرانى فرستاديم؛ امّا شيطان اعمال آنها را در نظرشان آراست؛ و امروز او ولىّ و سرپرستشان است؛ و در سراى آخرت مجازات دردناكى براى آنهاست! (63)

ما اين كتاب را بر تو نازل نكرديم مگر براى اين‌كه آنچه را در آن اختلاف كرده‌اند، براى آنها روشن كنى؛ و (اين قرآن مايه هدايت و رحمت است براى قومى كه ايمان مى‌آورند. (64)