مشركان گفتند: «اگر خدا مى‌خواست، نه ما و نه پدران ما، غير او چيزى را پرستش نمى‌كرديم؛ و چيزى را بدون اجازه او حرام نمى‌ساختيم.» آرى، كسانى كه پيش از ايشان بودند نيز چنين كردند؛ ولى آيا پيامبران وظيفه‌اى جز ابلاغ‌آشكار دارند؟! (35)

ما در هر امّتى رسولى برانگيختيم كه: «خداى يكتا را بپرستيد؛ و از پرستش طاغوت اجتناب كنيد.» خداوند گروهى از آنان را هدايت كرد؛ و گروهى از آنان ضلالت وگمراهى دامانشان را گرفت؛ پس در روى زمين بگرديد وببينيد عاقبت تكذيب‌كنندگان چگونه بود! (36)

هر قدر بر هدايت آنها حريص باشى، سودى ندارد؛ چرا كه خداوند كسى را كه به سبب اعمالش گمراه ساخت، هدايت نمى‌كند؛ و آنها هيچ ياورى نخواهند داشت. (37)

آنها سوگندهاى شديد به خدا ياد كردند كه: «هرگز خداوند كسى را كه مى‌ميرد، بر نمى‌انگيزد!» آرى، آنها در اشتباهند اين وعده قطعى خداست كه همه مردگان را براى جزا باز مى‌گرداند)؛ ولى بيشتر مردم نمى‌دانند. (38)

هدف اين است كه آنچه را در آن اختلاف مى‌كردند، براى آنها روشن سازد؛ و كسانى كه كافر شدند، بدانند كه خود دروغ مى‌گفتند. (39)

رستاخيز مردگان براى ما مشكل نيست؛ زيرا وقتى چيزى را اراده مى‌كنيم، سخن ما اين است كه مى‌گوييم: «موجود باش!» بى‌درنگ موجود مى‌شود. (40)

كسانى كه پس از آنكه مورد ستم واقع شدند، در راه خدا هجرت كردند، در اين دنيا جايگاه و مقام شايسته‌اى به آنها مى‌دهيم؛ و پاداش آخرت، از آن هم مهم‌تر است اگر مى‌دانستند. (41)

همان كسانى كه صبر و استقامت پيشه كردند، و تنها بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند. (42)