ما در آسمان برجهايى قرار داديم؛ و آن را براى بينندگان آراستيم. (16)

و آن را از هر شيطان رانده شده‌اى حفظ كرديم؛ (17)

مگر آن كس كه استراق سمع كند و دزدانه گوش فرادهد كه «شهابى آشكار» او را تعقيب مى‌كند و مى‌راند). (18)

و زمين را گسترديم؛ و در آن كوههاى استوارى قرار داديم؛ و از هر گياه موزون، در آن رويانديم؛ (19)

و براى شما انواع وسايل زندگى در آن قرار داديم؛ همچنين براى كسانى كه شما نمى‌توانيد به آنها روزى دهيد. (20)

و هيچ چيز نيست، مگر آنكه خزاين آن نزد ماست؛ ولى ما جز به اندازه معيّنى آن رانازل نمى‌كنيم. (21)

ما بادها را براى بارور ساختن ابرها فرستاديم؛ و از آسمان آبى نازل كرديم، و شما را با آن سيراب ساختيم؛ در حالى كه شما توانايى حفظ و نگهدارى آن را نداشتيد. (22)

ماييم كه زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم؛ و ماييم وارث همه جهانيان). (23)

ما، هم از پيشينيان شما آگاه بوديم؛ و هم از آيندگان. (24)

به يقين پروردگار تو، آنها را در قيامت جمع و محشور مى‌كند؛ چرا كه او حكيم و داناست. (25)

ما انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال كه از گل بدبوى تيره‌رنگى گرفته شده بود آفريديم. (26)

و جنّ را پيش از آن، از آتش گرم و سوزان خلق كرديم. (27)

و به خاطر بياور هنگامى را كه پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گل خشكيده‌اى كه از گل بدبوى تيره رنگى گرفته شده، مى‌آفرينم. (28)

هنگامى كه آن را نظام بخشيدم، و در او از روح خود [روحى شايسته و بزرگ‌] دميدم، همگى براى او سجده كنيد!» (29)

پس همه فرشتگان، بى‌استثنا، سجده كردند؛ (30)

جز ابليس، كه ابا كرد از اين‌كه با سجده‌كنندگان باشد. (31)