در حالى كه در آن روز گردنها را كشيده، سرها را بالا نگهداشته، حتّى پلك چشمهايشان به سبب وحشت از حركت باز مى‌ماند؛ و دلهايشان فرو مى‌ريزد؛ و از انديشه و اميد، خالى مى‌گردد. (43)

و مردم رااز روزى كه عذاب الهى به سراغشان مى‌آيد، بترسان! آن روز كه ستمكاران مى‌گويند: «پروردگارا! مدّت كوتاهى ما را مهلت ده، تا دعوت تو را بپذيريم‌و از پيامبران پيروى كنيم!» امّا پاسخ مى‌شنوند كه: مگر شما نبوديد كه پيش از اين سوگند ياد كرديد كه زوال و فنايى براى شما نيست؟! (44)

آرى شما بوديد كه در منازل و كاخهاى كسانى كه به خويشتن ستم كردند، ساكن شديد؛ و براى شما آشكار شدچگونه با آنان رفتار كرديم؛ و براى شما، مثالها از سرگذشت پيشينيان زديم باز هم بيدار نشديد)! (45)

آنها نهايت مكر و نيرنگ خود را به كار زدند؛ وهمه مكرها و توطئه‌هايشان نزد خدا آشكار و بى اثر است، هر چند مكرشان چنان باشد كه كوهها از جا بركنده شود. (46)

پس هرگز گمان مبر كه خدا از وعده‌اى كه به پيامبرانش داده، تخلّف كند. چرا كه خداوند توانا و مجازات كننده است. (47)

در آن روز كه اين زمين به زمين ديگر، و آسمانها به آسمانهاى ديگرى مبدّل مى‌شود، و همه در پيشگاه خداوند يگانه حاكم بر همه چيز ظاهر مى‌گردند. (48)

و در آن روز، مجرمان را با هم در غل و زنجير مى‌بينى؛ (49)

لباسهايشان از قطران [مادّه چسبنده بد بوى قابل اشتعال‌] است؛ و صورتهايشان را آتش مى‌پوشاند؛ (50)

تا خداوند هر كس را، مطابق آنچه انجام داده، جزا دهد. به يقين، خداوند سريع‌الحساب است. (51)

اين قرآن، ابلاغى براى عموم مردم است؛ تا بوسيله آن انذار شوند، و بدانند او خداى يكتاست؛ و تا خردمندان پند گيرند. (52)