و هنگامى كه به آنها گفته شود: «از آنچه خدا نازل كرده است، پيروى كنيد.» مى‌گويند: «نه، ما از آنچه پدران خود را بر آن يافتيم، پيروى مى‌نماييم.» آيا اگر پدران آنها، چيزى نمى‌فهميدند و هدايت نمى‌يافتند باز هم بايد از آنها پيروى كنند)؟! (170)

مَثَل تو در دعوت كسانى كه كافر شدند، بسان كسى است كه حيوانات را براى نجات از خطر، صدا مى‌زند؛ ولى آنها چيزى جز سر و صدا نمى‌شنوند؛ كافران كر و لال و كورند؛ از اين رو چيزى نمى‌فهمند. (171)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از روزى‌هاى پاكيزه‌اى كه به شما داده‌ايم، بخوريد و شكر خدا را به جا آوريد؛ اگر او را پرستش مى‌كنيد. (172)

خداوند، تنها خوردن گوشت مردار، خون، گوشت خوك و حيوانى كه نام غير خدا به هنگام ذبح بر آن گفته‌شود، حرام كرده است. ولى آن كس كه ناچار شود، در صورتى كه ستمكار و متجاوز نباشد، گناهى بر او نيست؛ زيرا خداوند آمرزنده مهربان است. (173)

كسانى كه آيات كتاب آسمانى را كه خدا نازل كرده كتمان مى‌كنند؛ و آن را به بهاى كمى مى‌فروشند، آنها در درونشان جز آتش چيزى نمى‌خورند؛ و اموالى كه از اين رهگذر به دست مى‌آورند، درحقيقت آتش سوزانى است. و خداوند، روز قيامت، با آنها سخن نمى‌گويد؛ و آنان را پاكيزه نمى‌سازد؛ و براى آنها عذاب دردناكى است. (174)

آنها كسانى هستند كه گمراهى را با از دست دادن هدايت، و عذاب را با آمرزش، خريده‌اند؛ راستى چه قدر در برابر آتش دوزخ، شكيبا هستند؟! (175)

اينها، بخاطر آن است كه خداوند، كتاب آسمانى را به حق، و توأم با نشانه‌ها و دلايل روشن، نازل كرده؛ و آنها كه در آن اختلاف مى‌كنند، و با كتمان و تحريف، اختلاف به وجود مى‌آورند، از حق، بسيار دور شده‌اند. (176)