هر زمان ميوه خود را به اذن پروردگارش مى‌دهد. و خداوند براى مردم مثلها مى‌زند، شايد متذكّر شوند و پند گيرند). (25)

و «كلمه خبيثه» و سخن ناپاك را به درخت ناپاكى تشبيه كرده كه از زمين ريشه كن شده، و قرار و ثباتى ندارد. (26)

خداوند كسانى را كه ايمان آوردند، به سبب گفتار و اعتقاد استوار در اين جهان، و در سراى ديگر، ثابت قدم مى‌دارد؛ و ستمكاران را گمراه مى‌سازد، و لطف خود را از آنها به سبب اعمالشان بر مى‌گيرد)؛ و خداوند هر چه را اراده كند و مصلحت باشد انجام مى‌دهد. (27)

آيا نديدى كسانى را كه شكر نعمت خدا را به كفران تبديل كردند، و قوم خود را به سراى نيستى و نابودى كشاندند؟! (28)

سراى نيستى و نابودى، همان دوزخ است كه آنها در آتش آن وارد مى‌شوند؛ و چه بد قرارگاهى است! (29)

آنها براى خدا همتايانى قرار داده‌اند، تا مردم را از راه او منحرف و گمراه سازند؛ بگو: « (چند روزى از زندگى دنيا و لذات آن بهره گيريد؛ امّا سرانجام كار شما رفتن به سوى آتش دوزخ است!» (30)

به بندگان من كه ايمان آورده‌اند بگو نماز را برپا دارند؛ و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم، پنهان و آشكار، انفاق كنند؛ پيش از آن‌كه روزى فرارسد كه در آن، نه داد و ستدى است، و نه دوستى. نه با مال مى‌توانند از كيفر خدا رهايى يابند، و نه با پيوندهاى مادى. (31)

خداوند، كسى است كه‌آسمانها و زمين را آفريد؛ و از آسمان، آبى فرو فرستاد؛ و با آن، ميوه‌ها و محصولات گوناگون را براى روزى شما از زمين بيرون آورد؛ و كشتيها را مسخّر شما ساخت، تا بر صفحه دريا به فرمان او حركت كنند؛ و نهرها را نيز مسخّر شما نمود؛ (32)

و خورشيد و ماه را- كه با برنامه منظّمى در حركتند- به تسخير شما درآورد؛ و شب و روز را نيز مسخّر شما ساخت؛ (33)