آيا نديدى خداوند، آسمانها و زمين را بحق آفريده است؟! اگر بخواهد، شما را
مىبرد و خلق تازهاى مىآورد. (19)
و اين كار براى خدا مشكل نيست. (20)
و در قيامت، همه آنها در برابر دادگاه عدل خدا ظاهر مىشوند؛ در اين هنگام،
ضعفا و پيروان نادان به مستكبران و پيشوايان گمراه مىگويند: «ما پيروان شما
بوديم؛ آيا اكنون كه گرفتار مجازات الهى شدهايم، حاضريد سهمى از عذاب الهى را از
ما برداريد؟» آنها مىگويند: «اگر خدا ما را هدايت كرده بود، ما نيز شما را هدايت
مىكرديم؛ ولى اكنون چه بىتابى كنيم و چه شكيبايى، تفاوتى براى ما ندارد؛ راه
گريزىبراى ما نيست.» (21)
و هنگامى كه كار تمام مىشود، شيطان مىگويد: «خداوند به شما وعده حق داد؛ و
من به شما وعده باطل دادم، و تخلّف كردم. من بر شما تسلّطى نداشتم، جز اينكه
دعوتتان كردم و شما دعوت مرا پذيرفتيد؛ بنابراين، مرا سرزنش نكنيد؛ و خود را سرزنش
كنيد. نه من فريادرس شما هستم، و نه شما فريادرس من. من نسبت به شرك شما درباره
خود، كه از قبل داشتيد، و اطاعت مرا همرديف اطاعت خدا قرار داديد بيزار و كافرم!»
به يقين ستمكاران عذاب دردناكى دارند! (22)
و كسانى را كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، به باغهاى بهشتى وارد
مىكنند؛ باغهايى كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ به اذن پروردگارشان، جاودانه
در آن مىمانند؛ و تحيّت آنها در آن، «سلام» است. (23)
آيا نديدى چگونه خداوند «كلمه طيّبه» و گفتار پاكيزه را به درخت پاكيزهاى
تشبيه كرده كه ريشه آن در زمين ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟! (24)