وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده، اين است كه نهرها از پاى درختانش
جارى است، ميوههاى آن هميشگى، و سايهاش دائمى است؛ اين سرانجام كسانى است كه
پرهيزگارى پيشه كردند؛ و سرانجام كافران، آتش دوزخ است. (35)
كسانى كه كتاب آسمانى به آنان دادهايم، از آنچه بر تو نازل شده، شادمانند؛ و
بعضى از احزاب و گروهها)، قسمتى از آن را انكار مىكنند؛ بگو: «من مأمورم كه
خداوند يگانه را بپرستم؛ و همتايى براى او قائل نشوم. تنها به سوى او دعوت مىكنم؛
و بازگشتم فقط به سوى اوست.» (36)
همانگونه كه به پيامبران پيشين كتاب آسمانى داديم. بر تو نيز اين قرآن را
بعنوان فرمان روشن و صريحى نازل كرديم؛ و اگر بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده از
هوسهاى آنان پيروى كنى، در برابر خدا، نه سرپرستى خواهى داشت و نه نگهدارندهاى.
(37)
وما پيش از تو نيز پيامبرانى فرستاديم؛ و براى آنها همسران و فرزندانى قرار
داديم؛ و هيچ پيامبرى نمىتوانست معجزهاى بياورد، مگر به اذن خدا. و براى هر
سرنوشتى موعد مقررى است. (38)
خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد ثابت نگه مىدارد؛ و
«امالكتاب» [لوح محفوظ] نزد اوست. (39)
و اگر پارهاى از مجازاتها را كه به آنها وعده مىدهيم به تو نشان دهيم، يا
پيش از فرارسيدن اين مجازاتها تو را بميرانيم، در هر حال وظيفه تو فقط ابلاغ وحى
الهى است؛ و حساب آنها بر ماست. (40)
آيا نديدند كه ما پيوسته از اطراف و جوانب زمين مىكاهيم؟! و جامعهها، به
تدريج از ميان مىروند. و خداوند حكم مىكند؛ و هيچ كس را ياراى جلوگيرى از حكم او
نيست؛ و او سريع الحساب است. (41)
پيش از آنان نيز كسانى طرحها و نقشهها كشيدند؛ ولى تمام تدبيرها از آن خداست.
او از اعمال هر كس آگاه است؛ و بزودى كفّار مىدانند سرانجام نيك سراى ديگر از آنِ
كيست! (42)