پس ترديدى در باطل بودن معبودهايى كه آنها مى‌پرستند، به خود راه مده. آنها همان گونه اين معبودها را پرستش مى‌كنند كه پدرانشان قبلًامى‌پرستيدند؛ و ما نصيبشان را بى كم و كاست به آنان خواهيم داد. (109)

ما به موسى كتاب آسمانى داديم؛ سپس در آن اختلاف شد؛ و اگر فرمان پيشين خدا در زمينه آزمايش و اتمام حجّت بر آنها نبود، در ميان آنان داورى مى‌شد. و آنها هنوز در شكّى آميخته با بدگمانى‌اند. (110)

و پروردگارت اعمال هر يك را بى كم و كاست به آنها خواهد داد؛ زيرا او به آنچه عمل مى‌كنند آگاه است. (111)

پس همان‌گونه كه فرمان يافته‌اى، استقامت كن؛ و همچنين كسانى كه با تو، به سوى خدا آمده‌اند بايد استقامت كنند)؛ و سرپيچى نكنيد، كه او آنچه را انجام مى‌دهيد مى‌بيند. (112)

و بر ستمكاران تكيه ننماييد، كه موجب مى شود آتش شما را فرا گيرد؛ و در آن حال، هيچ ولىّ و سرپرستى جز خدا نخواهيد داشت؛ سپس يارى نمى‌شويد. (113)

در دو طرف روز، و اوايل شب، نماز را برپا دار؛ چرا كه حسنات، سيّئات و آثار آنها را از بين مى‌برند؛ اين تذكّرى است براى كسانى كه اهل تذكّرند. (114)

و شكيبايى كن، كه خداوند پاداش نيكوكاران را ضايع نخواهد كرد. (115)

چرا در اقوام قبل از شما، دانشمندان صاحب قدرتى نبودند كه از فساد در زمين جلوگيرى كنند؟! مگر اندكى از آنها، كه نجاتشان داديم. و آنان كه ستم مى‌كردند، به دنبال نعمتها ولذات رفتند؛ وگناهكار بودند و نابود شدند). (116)

و چنين نبود كه پروردگارت آباديها را بظلم و ستم نابود كند در حالى كه اهلش در صدد اصلاح بوده باشند. (117)