روز قيامت، او در پيشاپيش قومش خواهد بود؛ و به جاى چشمه‌هاى زلال بهشت آنها را وارد آتش مى‌كند؛ و چه بد آبشخورى است آتش)، كه بر آن وارد مى‌شوند! (98)

آنان در اين جهان و روز قيامت، لعنتى به دنبال دارند؛ و چه بد عطايى است لعن و دورى از رحمت خدا)، كه نصيب آنان مى‌شود! (99)

اين از اخبار شهرهاو آباديهاست كه مابراى تو شرح مى‌دهيم؛ كه بعضى هنوز برپا هستند، و بعضى درو شده‌اند و از ميان رفته‌اند). (100)

ما به آنها ستم نكرديم؛ بلكه آنها خودشان بر خويشتن ستم روا داشتند؛ و هنگامى كه فرمان مجازات پروردگارت فرا رسيد، معبودهايى را كه غير از خدا مى‌خواندند، آنها را نجات نبخشيدند؛ و جز بر هلاكت آنان نيفزودند. (101)

و اينچنين است مجازات پروردگار تو، هنگامى كه مردم شهرها و آباديها را مجازات مى‌كند، در حالى كه آنها ستمكارند! به يقين مجازات او، دردناك و شديد است! (102)

در اين سرگذشت پيشينيان)، نشانه‌اى است براى كسى كه از عذاب آخرت مى‌ترسد؛ همان روزى كه مردم در آن جمع آورى مى‌شوند، و روزى كه همه آن را مشاهده مى‌كنند. (103)

و ما آن مجازات را، جز تا زمان محدودى، تأخير نمى‌اندازيم! (104)

آن روز كه قيامت و زمان مجازات فرارسد، هيچ كس جز به اجازه او سخن نمى‌گويد؛ گروهى از آنها بدبختند و گروهى سعادتمند. (105)

امّا كسانى كه بدبخت شدند، در آتشند؛ و براى آنان در آن جا، ناله‌هاى دردناك و نعره‌هاى طولانى است؛ (106)

تا آسمانها و زمين برپاست، جاودانه در آن خواهند ماند؛ مگر آنچه پروردگارت بخواهد. به يقين پرورگارت آنچه را بخواهد انجام مى‌دهد. (107)

امّا كسانى كه سعادتمند شدند، تا آسمانها و زمين برپاست، جاودانه در بهشت خواهند ماند؛ مگر آنچه پروردگارت بخواهد. اين بخششى است قطع نشدنى. (108)