آنها هيچ‌گاه توانايى فرار از كيفر خدا را در زمين نداشتند؛ و جز خدا، پشتيبانهايى نمى‌يافتند. عذاب خدا براى آنهامضاعف خواهد بود؛ (چرا كه هم خودشان گمراه بودند، و هم ديگران را گمراه ساختند؛ آنها هرگز توانايى شنيدن حق را نداشتند؛ و حقيقت را نمى‌ديدند. (20)

آنان كسانى هستند كه سرمايه وجود خود را از دست داده‌اند؛ و آنچه را به دروغ همتاى خدا مى‌پنداشتند از نظرشان گم شد. (21)

بى ترديد آنها در آخرت، از همه زيانكارترند! (22)

كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند و در برابر پروردگارشان خاضع و تسليم بودند، آنها اهل بهشتند؛ و جاودانه در آن خواهند ماند. (23)

حال اين دو گروه [مؤمنان و منكران‌]، حال «نابينا و ناشنوا» و «بينا و شنوا» است؛ آيا اين دو، همانند يكديگرند؟! آيا متذكّر نمى‌شويد؟! (24)

و ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ او به آنها گفت): «من براى شما بيم‌دهنده‌اى آشكارم. (25)

جز خداى يگانه را نپرستيد؛ زيرا بر شما از عذاب روز دردناكى مى‌ترسم!» (26)

اشراف كافر قومش در پاسخ او گفتند: «ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى‌بينيم؛ و كسانى را كه از تو پيروى كرده‌اند، جز افراد پست ساده‌لوح، مشاهده نمى‌كنيم؛ و براى شما فضيلتى‌نسبت به خود نمى‌بينيم؛ بلكه گمان مى‌كنيم كه شما دروغگو هستيد.» (27)

نوح گفت: «اى قوم من! به من خبر دهيد اگر من دليل روشنى از پروردگارم داشته باشم، و او از سوى خود رحمتى كه شما از آن بى خبريد، به من داده باشد آيا باز هم رسالت مرا انكار مى‌كنيد)؟! آيا ما مى‌توانيم شما را به پذيرش اين دليل روشن مجبور سازيم، با اين‌كه شما كراهت داريد»؟! (28)