و هر كس ستم كرده، اگر تمامى آنچه روى زمين است در اختيار داشته باشد، همه را براى نجات خويش فديه مى‌دهد. و هنگامى كه عذاب را ببينند، (پشيمان مى‌شوند؛ امّا پشيمانى خود را كتمان مى‌كنند (، مبادا رسواتر شوند). و در ميان آنها، به عدالت داورى مى‌شود؛ و ستمى بر آنها نخواهد شد. (54)

آگاه باشيد آنچه درآسمانها و زمين است، تنها از آن خداست. آگاه باشيد وعده خدا حق است، ولى اكثر آنها نمى‌دانند. (55)

او زنده مى‌كند ومى‌ميراند، و به سوى او بازگردانده مى‌شويد. (56)

اى مردم! اندرزى از سوى پروردگارتان براى شما آمده است؛ و درمانى براى آنچه در سينه‌هاست؛ و هدايت و رحمتى است براى مؤمنان. (57)

بگو: «تنها به فضل خدا و رحمت او بايد خوشحال شوند؛ كه اين، از تمام آنچه گردآورى مى‌كنند، بهتر است.» (58)

بگو: «به من خبر بدهيد چرا روزيهايى را كه خداوند بر شما نازل كرده، بعضى از آن را حرام، و بعضى را حلال قرار داده‌ايد؟!» بگو: «آيا خداوند به شما اجازه چنين كارى داده، يا بر خدا افترا مى‌بنديد و از پيش خود، حلال و حرام درست مى‌كنيد)؟!» (59)

آنها كه بر خدا به دروغ افترا مى‌بندند، درباره مجازاتِ روز رستاخيز، چه گمان مى‌كنند؟! خداوند نسبت به همه مردم داراى فضل و رحمت است، امّا اكثر آنها سپاسگزارى نمى‌كنند. (60)

در هيچ حال و انديشه‌اى نيستى، و هيچ قسمتى از قرآن را از جانب خداوند، تلاوت نمى‌كنى، و هيچ عملى را انجام نمى‌دهيد، مگر اين‌كه در آن هنگام كه وارد آن مى‌شويد ما گواه بر شما هستيم. و هيچ چيز در زمين و آسمان، از پروردگار تو مخفى نمى‌ماند؛ حتّى به اندازه سنگينى ذرّه‌اى؛ و نه كوچكتر و نه بزرگتر از آن نيست، مگر اين‌كه همه آنها در كتابِ آشكار و لوح محفوظ علم خداوند ثبت است. (61)