بگو: «آيا هيچ يك از معبودهاى شما، آفرينش را آغاز مى‌كند و سپس باز مى‌گرداند؟!» بگو: «تنها خدا آفرينش را آغاز كرده، سپس باز مى‌گرداند؛ با اين حال، چرا از حق روى‌گردان مى‌شويد؟!» (34)

بگو: «آيا هيچ يك از معبودهاى شما، به سوى حق هدايت مى‌كند؟!» بگو: «تنها خدا به حق هدايت مى‌كند. آيا كسى كه هدايت به سوى حق مى‌كندبراى پيروى شايسته‌تر است، يا آن كس كه هدايت نمى‌شود مگر هدايتش كنند؟! شما را چه مى‌شود، چگونه داورى مى‌كنيد؟!» (35)

و بيشتر آنها، جز از گمان و پندارهاى بى‌اساس)، پيروى نمى‌كنند؛ با آنكه گمان، هرگز انسان را از حق بى‌نياز نمى‌سازد (و به حق نمى‌رساند). به يقين، خداوند از آنچه انجام مى‌دهند، آگاه است. (36)

ممكن نبود كه اين قرآن، بدون وحى الهى به خدا نسبت داده شود؛ بلكه با كتب آسمانى پيشين هماهنگ است و شرح و تفصيل كتاب الهى است؛ كه هيچ شكى در آن نيست، و از سوى پروردگار جهانيان است. (37)

آيا آنها مى‌گويند: «او قرآن را بدروغ به خدا نسبت داده است»؟! بگو: «اگر راست مى‌گوييد، يك سوره همانند آن بياوريد؛ و غير از خدا، هر كس را مى‌توانيد به يارى فراخوانيد!» (38)

ولى آنها از روى علم و دانش قرآن را انكار نكردند؛ بلكه چيزى را تكذيب كردند كه آگاهى از آن نداشتند، در حالى كه هنوز واقعيتش بر آنان روشن نشده بود! پيشينيان آنها نيز همين گونه تكذيب كردند؛ پس بنگر عاقبت كار ستمكاران چگونه بود! (39)

بعضى از آنها، به آن ايمان مى‌آورند؛ و بعضى ايمان نمى‌آورند؛ و پروردگارت مفسدان را بهتر مى‌شناسد. (40)

و اگر تو را تكذيب كردند، بگو: «عمل من براى من، و عمل شما براى شماست. شما از آنچه من انجام مى‌دهم بيزاريد و من نيز از آنچه شما انجام مى‌دهيد بيزارم.» (41)

گروهى از آنان، به تو گوش فرامى‌دهند؛ امّا گويى كر هستند). آيا تو مى‌توانى سخن خود را به گوش كران برسانى، هرچند نفهمند؟! (42)