هنگامى كه به مردم، پس از زيانى كه به آنها رسيده است، رحمتى بچشانيم، در مورد آيات ما با توجيهات ناروا توطئه مى‌كنند؛ بگو: «تدبير خداوند از شما سريع‌تر است؛ و رسولان [فرشتگان‌] ما، آنچه را توطئه مى‌كنيد، مى‌نويسند!» (21)

او كسى است كه شما را در صحرا و دريا سير مى‌دهد؛ زمانى كه در كشتى قرار مى‌گيريد، و بادهاى موافق كشتى نشينان را به سوى مقصد مى‌برد و خوشحال مى‌شوند، ناگهان طوفان شديدى مى‌وزد؛ وامواج از هر سو به سراغ آنها مى‌آيد؛ و گمان مى‌كنند هلاك خواهند شد؛ در آن هنگام خدا را از روى خلوص عقيده مى‌خوانند كه: «اگر ما را از اين گرفتارى نجات دهى، حتماً از سپاسگزاران خواهيم بود.» (22)

امّا هنگامى كه خدا آنها را رهايى بخشيد، بار ديگر به ناحق، در زمين ستم مى‌كنند. اى مردم! ستمهاى شما، به زيان خود شماست. از زندگى دنيا بهره اندكى مى‌بريد)، سپس بازگشت شما به سوى ماست؛ و ما، شما را به آنچه عمل مى‌كرديد، خبر مى‌دهيم. (23)

مَثَل زندگىِ دنيا، همانند آبى است كه‌از آسمان نازل كرده‌ايم؛ كه در پى آن، گياهانِ گوناگونِ زمين- كه مردم و چهارپايان از آن مى‌خورند- مى‌رويد و در هم فرو مى‌رود؛ تا زمانى كه‌زمين، زيبايى خود را يافته و آراسته گرديد، و اهلِ آن مطمئن شدند كه مى‌توانند بى هيچ مانعى از آن بهره‌مند گردند، ناگهان فرمان ما، شب هنگام‌يا در روز، فرا مى‌رسد؛ و سرما يا صاعقه‌اى را بر آن مسلّط مى‌سازيم؛ و آنچنان آن را درو مى‌كنيم كه گويى ديروز هرگز چنين كشتزارى نبوده است! اين گونه، آيات خود را براى گروهى كه مى‌انديشند، شرح مى‌دهيم. (24)

و خداوند به سراى صلح و آرامش دعوت مى‌كند؛ و هر كس را بخواهد و شايسته ببيند)، به راه راست هدايت مى‌نمايد. (25)