(اهل كتاب گفتند: «يهودى يا مسيحى شويد، تا هدايت يابيد.» بگو: « (اين آيينهاى تحريف شده و شرك آلود، هرگز نمى‌تواند موجب هدايت گردد، بلكه از آيين ابراهيم، كه ايمانى خالص داشت و از مشركان نبود، پيروى كنيد.» (135)

بگوييد: «ما به خدا ايمان آورده‌ايم؛ و به آنچه بر ما نازل شده؛ و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط [پيامبران از فرزندان يعقوب‌] نازل گرديده، و همچنين آنچه به موسى و عيسى و ساير پيامبران از طرف پروردگارشان داده شده است، و فرقى ميان آنها نمى‌گذاريم، و ما در برابر فرمان خدا تسليم هستيم» (136)

اگر آنها به مانند آنچه شما به آن ايمان آورده‌ايد ايمان بياورند، هدايت يافته‌اند؛ و اگر سرپيچى كنند، از حق جدا شده‌اند و خداوند، شَرّ آنها را از تو دفع مى‌كند؛ و اوست شنواى دانا. (137)

رنگ خدايى بپذيريد: رنگ ايمان و توحيد و اسلام. و چه رنگى از رنگ خدايى بهتر است؟! و بگوييد ما تنها او را عبادت مى‌كنيم. (138)

بگو: «آيا درباره خداوند با ما مجادله مى‌كنيد؟! در حالى كه او، پروردگار ما و شماست؛ و اعمال ما از آن ما، و اعمال شما از آن شماست؛ وما تنها بندگان مخلص او هستيم». (139)

يا مى‌گوييد: «ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط، يهودى يا نصرانى بودند»؟! بگو: «شما بهتر مى‌دانيد يا خدا؟! چرا حقيقت را كتمان مى‌كنيد؟!)» و چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه‌گواهى و شهادت الهى را كه نزد اوست، كتمان مى‌كند؟! و خدا از اعمال شما غافل نيست. (140)

به هر حال آنها امّتى بودند كه درگذشتند. اعمال آنان مربوط به خودشان بود؛ و اعمال شما نيز، مربوط به خودتان است؛ و شما مسئول اعمال آنها نخواهيد بود. (141)