پيشگامان نخستين از مهاجرين و انصار، و كسانى كه به نيكى از آنها پيروى كردند، خداوند از آنها خشنود گشت، و آنها نيز از او خشنود شدند؛ و باغهاى بهشتى براى آنان آماده ساخته، كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و اين است رستگارى و پيروزى بزرگ! (100)

و از ميان اعرابِ باديه‌نشين كه اطراف شما هستند، جمعى منافقند؛ و از اهل مدينه نيز)، گروهى سخت به نفاق پاى بندند. تو آنها را نمى‌شناسى، ولى ما آنها را مى‌شناسيم. بزودى آنها را دو بار مجازات مى‌كنيم: مجازاتى در زمان حيات، ومجازاتى به هنگام مرگ)؛ سپس به سوى مجازات بزرگى در قيامت فرستاده مى‌شوند. (101)

و گروهى ديگر مؤمنانى هستند كه به گناهان خود اعتراف كرده‌اند؛ و كار خوب و بد را به هم آميخته‌اند؛ اميد مى‌رود كه خداوند توبه آنها را بپذيرد؛ به يقين، خداوند آمرزنده و مهربان است. (102)

از اموال آنها صدقه‌اى بعنوان زكات بگير، تا بوسيله آن، آنها را پاك سازى و پرورش دهى؛ و به هنگام گرفتن زكات، به آنها دعا كن؛ كه دعاى تو، مايه آرامش آنهاست؛ و خداوند شنواو داناست. (103)

آيا نمى‌دانستند كه فقط خداوند توبه را از بندگانش مى‌پذيرد، و صدقات را مى‌گيرد، و خداوند توبه‌پذير و مهربان است؟! (104)

بگو: «عمل كنيد! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را مى‌بينند! و بزودى، به سوى داناى نهان و آشكار، بازگردانده مى‌شويد؛ و شما را به آنچه عمل مى‌كرديد، خبر مى‌دهد!» (105)

و گروهى ديگر، به فرمان خدا واگذار شده‌اند و كارشان با خداست)؛ يا آنها را مجازات مى‌كند، و يا توبه آنان را مى‌پذيرد، هر طور كه شايسته باشند)؛ و خداوند دانا و حكيم است. (106)