(شما منافقان، همانند كسانى هستيد كه
قبل از شما بودند و راه نفاق پيمودند؛ بلكه آنها از شما نيرومندتر، و اموال و
فرزندانشان بيشتر بود. آنها از بهره خود از مواهب الهى در راه گناه و هوس استفاده
كردند؛ شما نيز از بهره خود، در اين راه استفاده كرديد، همانگونه كه آنها استفاده
كردند؛ شما در كفر و نفاق و استهزاى مؤمنان فرو رفتيد، همانگونه كه آنها فرورفتند؛
و سرانجام اعمالشان در دنيا وآخرت نابود شد؛ و آنها همان زيانكارانند. (69)
آيا خبر كسانى كه پيش از آنها بودند، به آنان نرسيده است؟! «قوم نوح» و «عاد»
و «ثمود» و «قوم ابراهيم» و «اصحاب مَديَن» [قوم شعيب] و «شهرهاى زير و رو شده»
[شهرهاى قوم لوط]؛ همانها كه پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند، ولى
نپذيرفتند؛ خداوند هرگز به آنها ستم نكرد، امّا خودشان همواره بر خويشتن ستم
مىكردند. (70)
مردان و زنان باايمان، ولىّ و يار و ياور يكديگرند؛ امر به معروف، و نهى از
منكر مىكنند؛ نماز را برپا مىدارند؛ و زكات را مىپردازند؛ و خدا و پيامبرش را
اطاعت مىكنند؛ بزودى خدا آنان را مورد رحمت خويش قرار مىدهد؛ خداوند توانا و
حكيم است. (71)
خداوند به مردان و زنان باايمان، باغهاى بهشتى وعده داده كه نهرها از پاى
درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و همچنين، خانهها و قصرهاى پاكيزه
در باغهاى جاودان بهشتى به آنها وعده داده)؛ و خشنودى خدا، از همه اينها برتر است؛
و اين، همان رستگارى و پيروزى بزرگ است. (72)