و فزونىِ ثروت‌ها و فرزندانشان، تو را در شگفتى فرو نبرد؛ اين براى آنها نعمت نيست، بلكه خدا مى‌خواهد آنان را بوسيله آن، در زندگى دنيا عذاب كند، و در حال كفر بميرند. (55)

آنها به خدا سوگند ياد مى‌كنند كه از شما هستند، در حالى كه از شما نيستند؛ ولى آنها گروهى هستند كه مى‌ترسند و از ترس افشاى اسرارشان دروغ مى‌گويند)! (56)

اگر پناهگاه يا غارهايى يا راهى در زير زمين بيابند، با سرعت و شتاب به سوى آن فرار مى‌كنند. (57)

و در ميان آنها كسانى هستند كه در تقسيم غنايم به تو خرده مى‌گيرند؛ اگر سهمى از آن غنايم، به آنها داده شود، راضى مى‌شوند؛ و اگر چيزى به آنها داده نشود، خشمگين مى‌شوند؛ هر چند حقى نداشته باشند). (58)

در حالى كه اگر به آنچه خدا و پيامبرش به آنان داده راضى مى‌شدند و مى‌گفتند: «خداوند براى ما كافى است؛ و بزودى خدا و پيامبرش، از فضل خود به ما مى‌بخشند؛ و ما تنها رضاى خدا را مى‌طلبيم براى آنها بهتر بود).» (59)

صدقات [زكات‌] مخصوص نيازمندان و مستمندان و مأموران جمع آورى آن و براى جلب محبت افراد غير مسلمان، و براى آزادى بردگان، و اداى دين بدهكاران، و در راه تقويت آيين خدا، و واماندگان در سفر است؛ اين، يك فريضه مهمّ الهى است؛ و خداوند دانا و حكيم است. (60)

از آنها كسانى هستند كه پيامبر را آزار مى‌دهند و مى‌گويند: «او آدم خوش باورى است!» بگو: «خوش باور بودن او به نفع شماست؛ ولى بدانيد او به خدا ايمان دارد؛ و تنها مؤمنان را تصديق مى‌كند؛ و رحمت است براى كسانى از شما كه ايمان آورده‌اند.» و آنها كه پيامبر خدا را آزار مى‌دهند، براى آنها عذاب دردناكى است! (61)