آنها پيش از اين نيز در پى فتنه‌انگيزى بودند، و كارها را بر تو دگرگون و آشفته ساختند؛ تا آن‌كه حق فرا رسيد، وفرمان خدا آشكار گشت و پيروز شديد)، در حالى كه آنها ناخشنود بودند. (48)

از آنها كسانى هستند كه مى‌گويند: «به ما اجازه ده تا در جهاد شركت نكنيم)، و ما را به گناه نيفكن»! آگاه باشيد آنها هم اكنون در گناه سقوط كرده‌اند؛ و به يقين جهنم، كافران را احاطه كرده است. (49)

اگر نيكى به تو رسد، آنها را ناراحت مى‌كند؛ و اگر مصيبتى به تو رسد، مى‌گويند: «ما تصميم خود را از پيش گرفته‌ايم.» و از نزد تو باز مى‌گردند در حالى كه خوشحالند. (50)

بگو: «هيچ حادثه‌اى براى ما رخ نمى‌دهد، مگر آنچه خداوند براى ما مقرّر داشته است؛ او پشتيبان و سرپرست ماست؛ و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكّل كنند.» (51)

بگو: «آيا درباره ما، جز يكى از دو نيكى را انتظار داريد؟!: يا پيروزى يا شهادت ولى ما انتظار داريم كه خداوند، عذابى از سوى خود در آن جهان به شما برساند، يا در اين جهان به دست ما مجازات شويد اكنون شما انتظار بكشيد، ما هم با شما انتظار مى‌كشيم!» (52)

بگو: «انفاق كنيد؛ خواه از روى ميل باشد يا اكراه، هرگز از شما پذيرفته نمى‌شود؛ چرا كه شما گروه فاسقى بوده‌ايد.» (53)

هيچ چيز مانع قبول انفاقهاى آنها نشد، جز اين‌كه آنها به خدا و پيامبرش كافر شده‌اند، و نماز به جا نمى‌آورند جز با كسالت، و انفاق نمى‌كنند مگر با كراهت. (54)