اى پيامبر! به كسانى كه در دست شما اسيرند بگو: «اگر خداوند، خيرى در دلهاى شما ببيند، و نيّات پاكى داشته باشيد، بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما مى‌دهد؛ و شما را مى‌بخشد؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است.» (70)

امّا اگر بخواهند به تو خيانت كنند، تازگى ندارد آنها پيش از اين نيز به خدا خيانت كردند؛ و خداوند شما را بر آنها پيروز كرد؛ خداوند دانا و حكيم است. (71)

كسانى كه ايمان آوردند و هجرت نمودند و با مال و جان خود در راه خدا جهاد كردند، و كسانى كه به مؤمنان مهاجر پناه دادند و يارى نمودند، آنها پشتيبان يكديگرند؛ و آنها كه ايمان آوردند و مهاجرت نكردند، هيچ گونه ولايتى [تعهّدى‌] در برابر آنها نداريد تا هجرت كنند. و تنها اگر در حفظ دين خود از شما يارى طلبند، بر شماست كه آنها را يارى كنيد، جز بر ضدّ گروهى كه ميان شما و آنها، پيمان ترك مخاصمه است؛ و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد، بيناست. (72)

كسانى كه كافر شدند، اوليا و پشتيبان يكديگرند؛ اگر اين دستور را انجام ندهيد، فتنه و فساد عظيمى در زمين روى مى‌دهد (73)

و كسانى كه ايمان آوردند و هجرت نمودند و در راه خدا جهاد كردند، و كسانى كه به آنها پناه دادند و يارى نمودند، آنان مؤمنان حقيقى‌اند؛ براى آنها، آمرزش و رحمت خدا و روزىِ با ارزشى است. (74)

و كسانى كه بعداً ايمان آوردند و هجرت كردند و همراه شما جهاد نمودند، از شما هستند؛ و خويشاوندان نسبت به يكديگر، در احكامى كه خدا مقرّر داشته، از ديگران سزاوارترند؛ خداوند به هر چيزى داناست. (75)