و از خدا و پيامبرش اطاعت نماييد؛ و با يكديگر نزاع نكنيد، كه سست مى‌شويد، و قدرت و شوكت شما از ميان مى‌رود! و صبر و استقامت كنيد كه خداوند با صابران است. (46)

و مانند كسانى نباشيد كه از روى سرمستى و غرور و خودنمايى در برابر مردم، از سرزمين خود به سوى ميدان بدر بيرون آمدند؛ و مردم را از راه خدا باز مى‌داشتند؛ و سرانجام شكست خوردند و خداوند به آنچه عمل مى‌كنند، احاطه و آگاهى دارد. (47)

و به يادآور هنگامى را كه شيطان، اعمال آنها [مشركان‌] را در نظرشان جلوه داد، و گفت: «امروز هيچ كس از مردم بر شما پيروز نمى‌گردد؛ و من، در كنار شما و پناه‌دهنده شما هستم» امّا هنگامى كه دو گروه كافران و مؤمنان در برابر يكديگر قرار گرفتند، به عقب برگشت و گفت: «من از شما پيروانم بيزارم من چيزى مى‌بينم كه شما نمى‌بينيد؛ من از خدا مى‌ترسم، خداوند سخت كيفر است!» (48)

و هنگامى را كه منافقان، و بيمار دلان مى‌گفتند: «اين گروه مسلمانان را دينشان مغرور ساخته است.» آنها نمى‌دانستند كه هر كس بر خدا توكّل كند، پيروز مى‌گردد؛ خداوند توانا و حكيم است. (49)

و اگر ببينى كافران را هنگامى كه فرشتگان مرگ)، جانشان را مى‌گيرند، در حالى كه بر صورت و پشت آنها مى‌زنند و مى‌گويند: بچشيد عذاب سوزنده را، به حال آنان تأسّف خواهى خورد)! (50)

و به آنان گفته مى‌شود: اين، در مقابل كارهايى است كه با دست خود از پيش فرستاده‌ايد؛ و خداوند نسبت به بندگان، هرگز ستم روا نمى‌دارد! (51)

حال اين گروه مشركان، همانند حال فرعونيان، و كسانى است كه پيش از آنان بودند؛ آنها آيات خدا را انكار كردند؛ خداوند هم آنان را به گناهانشان كيفر داد؛ خداوند توانا، و سخت كيفر است! (52)