چرا خدا آنها را مجازات نكند، با اين‌كه آنان از عبادت موحّدان در كنار مسجدالحرام جلوگيرى مى‌كنند در حالى كه سرپرست و متولى آن نيستند؟! سرپرست آن، فقط پرهيزگارانند؛ ولى بيشتر آنها نمى‌دانند. (34)

آنها كه مدّعى بودند ما هم نماز داريم، نمازشان نزد خانه كعبه، چيزى جز سوت كشيدن و كف زدن نبود؛ پس بچشيد عذاب الهى را به سبب آنچه انكار مى‌كرديد! (35)

كسانى كه كافر شدند، اموالشان را براى بازداشتن مردم از راه خدا خرج مى‌كنند؛ آنان اين اموال را در اين راه صرف مى‌كنند، امّا مايه حسرت و اندوهشان خواهد شد؛ سپس شكست خواهند خورد؛ و در جهان ديگر كافران به سوى‌دوزخ گردآورى خواهند شد. (36)

اينها همه بخاطر آن است كه خداوند مى‌خواهد ناپاك را از پاك جدا سازد، و ناپاكها را روى يكديگر بگذارد، و همه را متراكم سازد، و يكجا در دوزخ قرار دهد؛ و اينها همان زيانكارانند. (37)

به كسانى كه كافر شدند بگو: «چنانچه از مخالفت باز ايستند، و ايمان آورند، گذشته آنها بخشوده خواهد شد؛ و اگر به اعمال سابق بازگردند، سنّت خداوند در مورد گذشتگان، درباره آنها جارى مى‌شود.» و مجازات شديدى خواهند شد). (38)

و با آنها پيكار كنيد، تا فتنه و بت پرستى و سلب آزادى برچيده شود، و دين و پرستش همه مخصوص خدا گردد. و اگر آنها از اعمال نادرست خود دست بردارند، خداوند آنها را مى‌پذيرد؛ خدا به آنچه انجام مى‌دهندبيناست. (39)

و اگر سرپيچى كنند، بدانيد ضررى به شما نمى‌رسانند؛ خداوند سرپرست شماست. چه سرپرست خوبى. و چه ياور نيكويى! (40)