و به خاطر بياوريد هنگامى را كه شما در روى زمين، گروهى كوچك و زبون بوديد؛ آنچنان كه مى‌ترسيديد مردم شما را بربايند؛ ولى او شما را پناه داد؛ و با يارى خود تقويت كرد؛ و از روزيهاى پاكيزه بهره‌مند ساخت؛ تا شكر نعمت هايش را به جا آوريد. (26)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! به خدا و پيامبر خيانت نكنيد؛ و نيز در امانتهاى خود خيانت روا مداريد، در حالى كه مى‌دانيد اين كار، گناه بزرگى است). (27)

و بدانيد اموال و فرزندان شما، وسيله آزمايش است؛ و براى كسانى كه از عهده امتحان برآيند، پاداش عظيمى نزد خداست. (28)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد، براى شما نورانيت درون و وسيله تشخيص حق از باطل قرار مى‌دهد؛ و گناهانتان را مى‌پوشاند؛ و شما را مى‌آمرزد؛ و خداوند داراى فضل عظيم است. (29)

به خاطر بياور هنگامى را كه كافران براى تو نقشه مى‌كشيدند كه تو را به زندان بيفكنند، يا به قتل برسانند، و يا از مكّه بيرون كنند؛ آنها توطئه مى‌كردند، و خداوند هم تدبير مى‌كرد؛ و خدا بهترين تدبيركنندگان است. (30)

و هنگامى كه آيات ما بر آنها خوانده مى‌شود، مى‌گويند: «شنيديم؛ چيز مهمّى نيست؛ اگر بخواهيم مثل آن را مى‌گوييم؛ اينها همان افسانه‌هاى پيشينيان است!» (31)

و به خاطر بياور زمانى را كه گفتند: «خداوندا! اگر اين حقيقتى از سوى توست، بارانى از سنگ از آسمان بر ما فرو ريز، يا عذاب دردناكى براى ما بفرست!» (32)

ولى اى پيامبر! تا تو در ميان آنها هستى، خداوند آنها را مجازات نخواهد كرد؛ و نيز تا گروهى از آنها استغفار مى‌كنند، خدا عذابشان نمى‌كند. (33)